'Het is een beloning voor je inzet'
Ereteken voor Streefkerker Slagboom
streefkerk • "Ik had het nooit zien aankomen", vertelt Slagboom aan een keukentafel vol foto's uit zijn jaren bij defensie.
"Mijn baas vroeg: 'Wil je iets doen aan je afscheid? Dat wilde ik niet, want ik blijf hetzelfde werk nog een aantal jaren als burger doen. Maar later zei mijn baas: 'We willen er toch aandacht aan besteden. Ik moest in uniform komen. Toen ik de zaal inkwam, zag ik onze hoogste baas lopen, generaal Egbers. Toen de schout bij nacht Ludger Brummelaar het woord ging voeren, werd het me duidelijk. Ik ben echt verrast en het is schitterend om mee te maken."
Sinds het najaar van 2014 heeft Slagboom een coördinerende taak. In het document dat bij zijn onderscheiding hoort staat dat Slagboom de medaille kreeg 'wegens zijn zeer waardevolle en uitstekend uitgevoerde diensten op het gebied van de coördinatie en organisatie van beveiliging en ceremoniële diensten in de Haagse regio, gedurende vele jaren'.
Stoppelbaardjes
Slagboom: "Ik zorgde ervoor dat de jongens er netjes bij stonden, in een broek met vouw erin en met gepoetste schoenen. Dat is opgevallen. Ik ben van nature een consciëntieus persoon, let op de details. Op scheren ben ik erg streng. In het begin heb ik moeten vechten tegen stoppelbaardjes. Voor een buitenlands staatshoofd dat op bezoek komt bij de koning, kan zo'n eerste indruk bepalend zijn. De koning let er zelf ook op. Als het niet goed gaat, komt een van zijn lakeien naar ons toe."
Zijn militaire loopbaan begon op 8 mei 1978. "Ik was zeventien jaar en was nooit van huis weggeweest. Mijn vader bracht me de eerste keer naar de bus. Je was een hele week van huis. In de kazerne in Apeldoorn sliepen we met twaalf man op een kamer. Je werd meteen onder de krijgstucht gesteld. Om kwart voor acht moesten we op appèl staan, daarna begonnen de lessen: schieten, schuttersputjes graven, veel sporten, theorielessen. Je wordt gevormd, er wordt je discipline bijgebracht. De eerste twee maanden waren fysiek de zwaarste: veel marsen lopen, weinig slapen. Eten koken in je buitenhelm, boven een vuurtje. Je eet halfgare kip en halfgare aardappels." Hij laat een foto zien van jonge mannen met de ellebogen in het zand. "We moesten straftijgeren omdat we te laat waren. Ik heb zeker wel gedacht: waar ben ik aan begonnen. De opleiding duurde een jaar. Daarna ben ik naar Soestdijk gegaan om wacht te draaien."
Later controleerde Slagboom onder andere de illegale instroom van vreemdelingen bij de binnengrenzen. Ook werkte hij bij de Dienst Terugkeer en Vertrek. "Dat laatste was het leukste werk dat ik gedaan heb, samen met het werk dat ik nu doe. Het gaat erom dat je vreemdelingen een waardig afscheid van Nederland geeft. Het is een burgerorganisatie die losstaat van defensie. Ik voelde me daar welkom. Bij defensie zijn veel mensen bezig met zijn carrière, maar bij die organisatie staat de vreemdeling centraal."
Gezag
Waarom koos hij voor de marechaussee? "Het takenpakket sprak me aan. Het dienstbaar zijn, het gezag dat je ermee uitstraalt, daar zag ik wel iets in. Waken over leden van het koninklijk huis, de grenspolitietaak en de militaire politiezorg. Inmiddels horen ook internationale missies erbij." Slagboom is na bijna 41 jaar bij de marechaussee weer burger. "Maar je kunt ook als burger bij defensie werken. Ik heb recht op het dragen van mijn uniform, alleen bij officiële gelegenheden. Ik doe hetzelfde werk als voorheen, maar nu 20 uur in de week. En ik heb niet meer de status van militair."
Als coördinator evenementen droeg hij op 4 mei bij aan de herdenking in voormalig concentratiekamp Sachsenhausen. Tijdens de herdenking op De Dam in Amsterdam was hij erbij. De volgende keer staat Slagboom erbij met een extra medaille op zijn jasje. Trots: "Het is een beloning voor je inzet, een teken van waardering. Deze onderscheiding wordt zelden gegeven."
Anne Marie Hoekstra