• Koploper ASV Arkel slaagde er in de tweede helft niet meer in Ameide van zich af te houden.
• Koploper ASV Arkel slaagde er in de tweede helft niet meer in Ameide van zich af te houden. Foto: Rick den Besten

Ervaren Tom de Kruijk is steunpunt voorin én achterin

Ameide op karakter voorbij Arkel

ameide • Ameide wist, met de heenwedstrijd in het achterhoofd, dat voetballen op het randje de enige kans was om koploper Arkel een hak te zetten. Na een 0-1 ruststand schakelde de ploeg van Gert-Jan Westerhout een tandje bij. Met succes, want de punten bleven op Meihoven. Met dank aan uitblinker Tom de Kruijk, die ver in blessuretijd een zekere 2-2 van Jesse Hoogewoning op de doellijn wist te voorkomen, waardoor Arkel voor de tweede week op rij verloor en de koppositie ziet wankelen. "De laatste vijf minuten stond ik centraal achterin en kon ik net mijn schoen tegen die bal zetten", grijnsde de spits van oor tot oor. Iets daarvoor was De Kruijk een stuk slimmer dan zijn directe bewaker Robert Scheurwater. De Arkelse nummer 4 reageerde iets te fel richting De Kruijk, toen die wel erg makkelijk viel na een lichte overtreding. De daaropvolgende tweede duw kwam Scheurwater duur te staan; met rood mocht hij vroegtijdig gaan douchen.

Passie en strijd

Arkel-coach Leon Elands baalde. "Robert gaan we volgende week tegen Unitas zeker missen. En ook over Remie Schuurman heb ik mijn twijfels. Na een smerige overtreding moest ik hem na een kwartier al wisselen. Desondanks waren we in de eerste helft de betere ploeg, na de rust werden we achteruit gedrukt. Wij hadden geen antwoord op hun spel, met veel strijd en passie. Tel daarbij op de soms te veel en soms helemaal niet fluitende scheidsrechter, en dan verlies je."

Apetrots

Zijn winnende collega Gert-Jan Westerhout was uiteraard tevreden. "Ik ben apetrots. We misten vandaag om verschillende redenen vier basisspelers, maar we zaten er kort op. In de eerste helft lukte dat nog niet helemaal, na rust wel. Tegen Arkel heb je alleen kans als je de grenzen durft op te zoeken en ze uit hun tent weet te lokken. Dat hebben we in de uitwedstrijd ook gezien en dan zijn ze kwetsbaar. Met kleine slimmigheidjes hebben wij verdiend gewonnen."

Een waarheid als een koe. Want aanvankelijk had Ameide op het eigen kunstgras weinig in te brengen. De wind had ook deze zaterdag weer grote invloed op de soms erg vreemd zwabberende bal. Het balvaardige Arkel ging het best met de weersomstandigheden om. Jesse Hoogewoning, die de vroeg uitgevallen Schuurman verving, kreeg de eerste serieuze kans van de wedstrijd. Maar de ervaren doelman Ruud de Groot hield na twintig minuten zijn doel schoon. Op het halfuur was De Groot wel verslagen. Een precies op tijd gegeven pass van Miguel Verbeek werd door Hoogewoning, die in de derde achtereenvolgende wedstrijd scoorde, keurig afgerond. Niet veel later had een misverstand in de Termeise achterhoede volledig verkeerd af kunnen lopen, maar Dekkers en Van Horik profiteerden niet van het foutje van Dennis Tamming. Met andere woorden: Ameide bleef in leven.

Uitgeraasd

En hoe. De thee had Ameide goed gedaan. Voor de volle tribune gooide de thuisploeg er een schepje of twee bovenop. Na tien minuten in de tweede helft was de eerste kans te noteren. Tom de Kruijk schoot van iets buiten het zestienmetergebied richting de kruising, maar Jari van Baalen - niet voor niets de minst gepasseerde regionale doelman - ranselde de zekere gelijkmaker uit zijn doel. Arkel knoeide en vanaf de zijlijn probeerde een foeterende Elands zijn manschappen bij te sturen. Het leek na een onstuimig kwartiertje te lukken. Ameide was even uitgeraasd en Corné van Horik had de 0-2 op zijn schoen. Opnieuw was Ruud de Groot een sta in de weg.

Geïriteerder

Het sein voor Ameide om echt op zoek te gaan naar de gelijkmaker. De niet geheel fitte Sam Versluis werd ingebracht en niet veel later scoorde Jules de Gans 1-1. De honger van de thuisploeg was duidelijk nog niet gestild. Arkel raakte, zeker na het wegzenden van Scheurwater, mogelijk nog geïrriteerder. Vooral Izak Westerhout moest het diverse keren ontgelden. In de slotfase werd de nummer 7 iets buiten de beruchte lijnen gevloerd. De klok stond al op 90 toen Sam Versluis de verdiende 2-1 fraai binnen krulde.


Theo Sprong