'Ik heb graag zelf de touwtjes in handen'
Steeds strijdvaardiger
Bijna niemand in de regio kende hen: Angela Bazen-van Neijenhoff uit Ridderkerk en Hans Kramer uit Beverwijk. Ze spelen de hoofdrol in een Alblasserwaardse soap. Locatie: camping De Put in Ottoland.
Kramer is eigenaar van De Olmen in Hoeven, huisvesting voor flexwerkers en arbeidsmigranten. Hij ziet in de verwaarloosde camping De Put in Ottoland een kans om geld te verdienen aan huisvesting voor dezelfde doelgroep. Zijn tegenspeler is Angela. Een reisspecialiste die in januari door de campinggasten van De Put is gebombardeerd tot woordvoerder van hun pas opgerichte Recreantenvereniging De Put. Wie is deze verbaal vaardige en strijdlustige vrouw?
Haar leven was een 'bumpy road'. Je zou kunnen zeggen dat dit haar heeft getraind voor het gevecht waarin ze nu is beland. "Ik ben 35 en heb meer meegemaakt dan veel mensen van 80. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik een jonge tiener was. Met mijn broertje ging het steeds slechter, hij raakte dakloos. Ik moest van alles voor hem regelen, heb hem later bij mij in huis genomen en hem erbovenop geholpen. Mijn vader kreeg een burn-out en werd suïcidaal. Ik kreeg een afscheidsmail, liet hem opnemen, moest hem elke dag opzoeken. Uiteindelijk vond ik hem; het was hem gelukt om zelfmoord te plegen. Ik was 26. Tegen mijn zoontje zei ik: 'Opa's hartje doet het niet meer'. Ik moest de politie bellen, zijn huis opzeggen. Ik ben inmiddels wel gewend om dingen te regelen."
Ellende oplossen
Ze was vijftien toen ze de man ontmoette met wie ze later zou trouwen. "Hij is negen jaar ouder. Toen ik hem leerde kennen, had hij op financieel gebied verkeerde keuzes gemaakt. Ik was achttien toen we gingen samenwonen. Ik zei: als we iets willen, zullen we eerst jouw ellende moeten oplossen. Ik zat voor rechters om dingen te regelen, overlegde met deurwaarders. Na drie jaar was het klaar." Ook een aan alcohol verslaafde persoon uit haar netwerk ving ze op. "Op het moment dat iets moet, zet ik mijn eigen leven maar even opzij. Hoe je eruit komt, zie je later wel."
Dezelfde strijdlust toont ze voor de camping. Ze is relatief kort campinggast op De Put. "In 2015 hebben mijn man en ik er een caravan gekocht. Een oud ding." Ze houdt van het campingleven. "Ik ben op een andere camping opgegroeid: de Sint Huberteshoeve in Oosterhout. Die is nu opgedoekt. Onze hele familie stond daar vroeger. Mijn ouders, broertje en ik deelden een caravan met mijn opa en oma. Het was top. Je hele familie om je heen, altijd neefjes en nichtjes om mee te spelen. Tot mijn zeventiende kwam ik daar."
Een van de ooms en tantes vond een plek op camping De Put. Angela bezocht hen daar acht jaar geleden voor het eerst, met zoontje Quintin. Lachend: "Als je op een mistroostige dag op de camping loopt kan ik me voorstellen dat je denkt: wat doen mensen hier?" Toch kochten ze er zelf een caravan. Vanwege het plezier dat Quintin tijdens bezoeken aan De Put beleefde. Ook de aanschaf van een hond speelde mee. "Naar de camping kan hij mee, als je op vliegvakantie gaat moet hij naar een opvang." Ze zijn blij met hun keuze. "Quintin is op De Put de hele dag buiten. Terwijl hij thuis veel zit te gamen, gaat hij op De Put zwemmen, voetballen en meedoen aan allerlei activiteiten. Hij heeft er veel vrienden. In de zomer zitten we er zes weken. Dat kan prima, want het is aan te rijden naar ons werk."
'Ik ben 35 en heb meer meegemaakt dan veel mensen van 80'
Hard ploeteren
Hoe typeert ze de camping? "De laatste drie jaar zijn er gezinnen met kinderen bij gekomen. Die vallen voor de charme van een kleinschalige camping zonder poeha. We organiseren zelf veel voor de kinderen. Aan het begin van het jaar halen we op de camping geld op, daardoor zijn alle activiteiten voor de kinderen gratis. Veel bewoners komen uit de buurt: Sliedrecht, Gorinchem, Dordrecht. Het grootste deel bestaat uit mensen die er al jaren zitten, meestal geen kapitaalkrachtige mensen. Je vindt hier veel gezinnen die hard moeten ploeteren om het geld bij elkaar te krijgen. In het verleden konden we altijd rekenen op steun van de beheerders, Jan en Joke van Sloten. Iedereen betaalt uiteindelijk."
Hoe kwam het dat ze ineens woordvoerder werd? "Na de publicatie in Het Kontakt op 20 december, over de plannen van Kramer, besloten we een vereniging op te richten. Een vriendin ging in het bestuur en vroeg mij erbij. Toen kwam de vraag: wie durft er op dinsdag 15 januari in De Til woordvoerder te zijn? Alle vingers wezen naar mij. Ik zei: is goed." Campinggasten bellen haar. "Ik stel ze gerust. Als ik kan helpen, doe ik dat." Lachend: "Ik heb ook graag zelf de touwtjes in handen. Die eigenschappen komen nu samen." Hoe beleefde ze de avond in De Til? "Ik vond Kramer ongeïnteresseerd, slecht voorbereid. Daar werd ik alleen maar strijdvaardiger van."