'We proberen het opvoeden zonder geweld te doen'
Vier Duitse herders als huisgenoten
giessenburg • De training geven ze zelf, met hulp van mannen in dikke pakken die zich vrijwillig laten bijten. Sinds 2016 trainen ze bij de politiehondenvereniging, want bij de gewone cursussen werd teveel gekletst, vonden ze.
"En er werd op die cursussen soms een hond afgetuigd", zegt Marijke. Ruud: "We werken nu samen met toptrainers, in Europoort en Stellendam. Er wordt drie of vier keer per week gevochten, dan moet je meevechten en mee rennen. Bij de politiehonden gaat het ergens om."
Tijdens het interview liggen Brandy en Grappa er rustig bij, in de warmte van de houtkachel. Als hun namen vallen, spitsen ze de oren. Reu Qwerty is buiten in een grote kooi, Mocca zit elders in huis. Een van de dieren mocht onlangs mee naar een basisschool om het buurmeisje te helpen bij haar spreekbeurt over honden. Alle kinderen mochten het dier aaien. Maar toen de juf het filmpje zag van de training, schrok ze. Ruud vertelt met een glimlach: "Toen ze daarnaar keek, zei ze: 'Als ik dat had geweten…' Ik zal het je laten zien." Op zijn computerscherm stormt reu Qwerty woest blaffend op een 'dief' af, waarna de hond zich met zijn volle gewicht op de man stort. Een tel later staan Qwerty's tanden in de arm van de dief. De hond laat pas los na een streng commando. "We leiden Qwerty en Grappa op tot bodyguard."
Bonbons
Ondanks zijn deelname aan de pittige politietrainingen, noemt Ruud zichzelf geen africhter. "Ik ben opvoeder. We proberen het opvoeden zonder geweld te doen. Want geweld is als een spiraal: hoe vaker je het toepast, hoe erger het wordt." Een duidelijk uitgesproken commando moet voldoende zijn, vinden ze. Bij voorkeur zonder stemverheffing. En door slim te zijn. Zoals toen een hond steeds bonbons pikte. Ruud: "We hebben toen een bonbonpapiertje open gemaakt en er vieze sausjes in gedaan. Hij heeft het nooit meer gedaan."
Als er puppy's zijn, sleept het echtpaar matrassen naar beneden om erbij te slapen. "Dan krijg ik midden in de nacht een lik in mijn gezicht", vertelt Ruud lachend. "Waarom we dat doen? Grote berghonden die de schaapskudde bewaken, worden geboren tussen de schapen. Waar je mee opgroeit, dat bewaak je. Dat hoef je niet te blijven doen, alleen in het begin. Daarna wijkt de hond niet van je zij. Als je een herder goed opvoedt, wil hij de boel bij elkaar houden." Marijke: "Als ze wat hebben, slapen we er ook bij. Om op te letten dat ze hun verband er niet afhalen bijvoorbeeld, om een beetje te steunen."
Doordat ze zo nauw met hun honden samenleven, 'verstaan' ze de taal van de dieren. Andersom geldt dat ook. "Ze lezen je, ze weten meer van jou dan jij van jezelf", is Marijkes ervaring. "Als je niet lekker in je vel zit, worden de honden vervelend. Dan zeg ik tegen mezelf: kijk in de spiegel, kalmeer. Ze praten tegen je in hondentaal. Hummer bijvoorbeeld, een hond die we vroeger hadden, kwam me vertellen dat ik het kleedje in zijn kooi was vergeten terug te leggen. Hij kwam voor me zitten, draaide zijn kop om. Ik liep met hem mee, ging hij bij zijn kooi staan kijken met een blik van 'moet ik hierin liggen?' Ik had het kleedje uitgeklopt en buiten laten liggen."
Ze steken dag in dag uit veel energie in de zorg voor en het trainen van hun honden. Puur uit liefhebberij. Marijke: "We verkopen ze niet." Ruud: "Wel de puppy's, die verkopen we al voordat ze gemaakt zijn." Marijke: "Ik zou ze het liefst houden." Ruud, met een glimlach: "Daarom voorkoop ik ze vooraf al." Als ze zouden willen, zouden ze er goed aan kunnen verdienen. Ruud: "Een goed getrainde politiehond wordt wel eens voor 7000 à 8000 euro verkocht."
Marijke praat over de geboorte van puppy's als een moeder over haar kraamtijd. "Ik had een wieg gemaakt van de werpkist, met gordijntjes erboven. Het was zo genieten." Lachend: "Elke dag liepen we met matrassen door het huis te sjouwen." Ruud: "Je moet er een feestje van maken."
Anne Marie Hoekstra