Het moeilijkst was de ziekte van 'Mieke van de Dokter'
Afscheid van dokter Van Doornmalen
hedel • Nog een kleine week werken en dan zit het er op voor dokter Aloysius oftewel Wiek van Doornmalen in Hedel. Hij is 65 jaar en vindt het na 32 jaar huisarts te zijn geweest in Hedel mooi geweest.
"Ik merk dat ik ouder word, de jaren in Hedel zijn razendsnel voorbij gegaan", zegt hij. Wiek is geboren en getogen in Ammerzoden. Hij studeerde geneeskunde in Nijmegen. In die tijd (1972) stond die stad bekend als flink 'rood'. "Daar heb ik niet zoveel van meegekregen", lacht de Hedelse huisarts. "Ik was niet zo'n activist, ik heb gewoon braaf gestudeerd." In januari 1980 slaagde hij voor zijn artsenexamen en daarna moest hij meteen in militaire dienst.
Na zijn diensttijd ging hij aan de slag op de spoedeisende hulp van een ziekenhuis in Breda en werkte hij als assistent op de afdeling cardiologie. Het ziekenhuiswezen bleek niet echt iets voor hem, dus hij besloot de huisartsenopleiding te gaan volgen bij een praktijk in Mierlo. Toen hij die had afgerond, wilde hij zich graag ergens gaan vestigen, liefst een beetje in de buurt van zijn geboortegrond. Het werd Hedel, waar hij in 1987 terecht kon in de praktijk van dokter Carl Luijk.
Nieuwe praktijk
Vier jaar later was het seniorencentrum aan de Dreef gebouwd, met seniorenwoningen, de ontmoetingsplek 'De Munt' én een gloednieuwe praktijk. Carl Luijk ging met pensioen en Wiek zette de praktijk voort met Annelies van Eijkeren, die in april van dit jaar werd opgevolgd door Eva Snijder. Zij gaat in januari de praktijk voortzetten samen met Femke Dijkstra, iets waar Wiek alle vertrouwen in heeft. Terugblikkend vindt hij het lastig om herinneringen op te halen. "Ik kan vanwege de privacy natuurlijk niets vertellen over patiënten", zegt hij. "Hedel is een klein dorp, iedereen kent elkaar. Al is het de laatste jaren met de nieuwbouw natuurlijk wel groter geworden. Soms lijkt het wel een 'voorstad' van Den Bosch. Maar het blijft altijd het gemoedelijke, gezellige dorp."
Mieke van Helvoirt
De moeilijkste periode in de praktijk is nog maar kort geleden. Vorig jaar overleed assistente Mieke van Helvoirt-van der Schoot. Ze was nog maar 61 jaar. "Mieke werkte hier langer dan ik", vertelt Wiek. "Een aantal jaren geleden werd ontdekt dat ze ongeneeslijk ziek was. Ze bleef door werken, terwijl ze chemobehandelingen had. In juli is ze overleden, dat was voor ons een dieptepunt. Maar niet alleen voor ons. Ze was bij alle patiënten heel geliefd. Ze werd vaak 'Mieke'van de Dokter' genoemd. Terwijl wij als huisartsen onszelf vaak 'De Dokters van Mieke' noemden."
Wiek heeft ook heel goede herinneringen aan Marianne, die veel samen met Mieke heeft gewerkt. "Zij heeft haar 25-jarig jubileum bij ons gevierd en is nu met pensioen." Na een paar uitzendkrachten zijn er nu weer twee vaste assistentes. "Heel plezierig", vindt Wiek. Ook praktijkondersteuners zijn onmisbaar. Het beroep huisarts is er de afgelopen jaren niet makkelijker op geworden vindt Wiek. "Die vermaledijde administratie", verzucht hij. "Vroeger was de huisarts een ambachtsman, tegenwoordig ben je meer de manager van een praktijk. Ik hoop wel dat die belangrijke gesprekken in de spreekkamer mogelijk blijven. Want dat is toch het allerbelangrijkste voor de patiënt, dat de dokter naar je luistert, de bezorgdheid wegneemt en je gerust stelt."
Wat hij na 1 januari gaat doen met zijn vrije tijd, weet hij nog niet. "Eerst maar eens een tijdje helemaal niks", zegt hij. "Alles laten bezinken, mijn hoofd leeg maken. Daarna zien we wel weer."
Zaterdag 21 december van 15:00 tot 17:00 uur is er in Seniorenhof De Munt gelegenheid om afscheid te nemen van dokter Van Doornmalen.
Britta Alink