'Dierenwelzijn is belangrijk, maar voor de inspecteurs is het nooit goed'
Erwtensoep en een extra zakcentje
hedel • Tientallen auto's staan op het erf en het weiland bij de voormalige boerderij net buiten het centrum van Hedel, waar vandaag de driehonderdste paardenmarkt wordt gehouden. "Dat is een idee van de kleinkinderen, die kunnen zo mooi een zakcentje verdienen", vertelt Marian van den Bogert in de gezellige keuken. "De trekkers staan ook al klaar voor als trailers vast komen te zitten in de modder." Zo rond 10:30 uur is daar nog geen sprake van, de markt is nog in volle gang.
Kees heeft zijn eerste rondje paardenmarkt erop zitten, met zijn kleindochter. "Straks mag ik nog een keer met mijn vrouw." Jaren stond hij zelf op de markt om een paard te verkopen. "Maar nu ik bijna tachtig ben, ben ik daar maar mee gestopt." Vroeger werd er wel ruwer met dieren én mensen omgesprongen dan nu. "Het gebeurde weleens dat een zatlap met een stok mijn paard sloeg. Maar dan hoefde ik ze maar een keer aan te kijken en ze stopten er meteen mee." Kom je aan zijn paarden, dan kom je aan Kees. Met veel liefde vertelt hij erover aan de hand van verschillende foto's aan de muur. "De merrie op de linkerfoto krijgt al voor het twaalfde jaar op rij een veulen", zegt hij niet zonder trots.
De aandacht voor dierenwelzijn op de paardenmarkt juicht hij dan ook toe. "Maar er zijn activisten die te ver gaan. In hun ogen kun je het nooit goed doen, zij willen niets anders dan een verbod op paardenmarkten." Ook 'mensenleed' was vroeger trouwens heel normaal. "De bereden politie heeft weleens de hele consumptietent leeg geveegd omdat er gevochten werd." Marian en Kees maakten dat van nabij mee, want de bereden politie gebruikte ruim twintig jaar lang hun boerderij als uitvalsbasis. Al de donderdag voor de markt werden acht paardenboxen gebracht. Op maandag om 4:00 uur kwamen de agenten met de paarden. Marian maakte wel veertig liter erwtensoep. Een heel werk, zeker toen de soep eens zuur was geworden, maar een paardenmarkt zonder erwtensoep is onmogelijk. "Een reuzeleuke tijd", verzucht Marian.
Een kilometer verder, voor het museum, staat Ute uit Echteld met een minipony aan een touw. Nieuwe aanwinst? "Nee, ik probeer hem te verkopen. Er is wel belangstelling voor, maar het is jammer dat het een hengst is. Anders was-ie al lang verkocht. Nou ja, als er geen goede koper komt, nemen we hem gewoon weer mee terug." De verleiding om nog een paard te kopen, kan ze goed weerstaan. "We hebben er thuis nog genoeg staan." Met 1288 exemplaren moet de Hedelse markt dit jaar overigens de concurrent in Zuidlaren voor laten gaan.
Een Bommelerwaardse die niet met haar naam in de krant wil, zou juist het liefst alle paarden mee naar huis nemen. Maar ze is al blij dat ze er één heeft kunnen 'redden' van de handel. Haar keuze is gevallen op Fury. "Mijn dochter krijgt deze pony voor haar verjaardag. Het is een gok als je hier een paard koopt, we gaan kijken of we haar mak kunnen maken. Ze ziet er in elk geval braaf uit. Voor het bedrag dat ik ervoor betaald heb, vond ik dat ik het risico wel kon nemen." Hoe ze Fury heeft gekozen uit al die honderden dieren? "Toen we haar de eerste keer zagen, konden we de eigenaar niet vinden. We liepen door, en even later kwam ze langs lopen. Iemand anders had haar gekocht. Dat heeft zo moeten zijn." Fury is dus twee keer verkocht vandaag, en mag de shetlander gezelschap gaan houden die de familie een paar jaar geleden op de Hedelse markt kocht.
Een uurtje later zit de familie Van den Bogert aan de erwtensoep. Op de tijdelijke parkeerplaats zijn de eerste lege plekken zichtbaar. De driehonderdste paardenmarkt is over z'n hoogtepunt.
Janneke Boogaard