Herinneringen aan 100 jaar Volharding
kerkwijk • 'Goede tijden, slechte tijden'. Dat geldt voor iedereen en zeker ook voor Fanfare De Volharding, die dit jaar honderd jaar bestaat.
Dat die respectabele leeftijd gehaald is, mag wel een wonder heten. Want in de jaren zestig ging de muziek van Kerkwijk, Bruchem en Delwijnen zelfs twee jaar op non-actief vanwege een tekort aan leden en omdat de toenmalige repetitieruimte, café van Rijnsbergen, de deuren sloot. Toen het dorpshuis in Kerkwijk in 1968 bijna klaar was, greep voorzitter Aart van Rijnsbergen zijn kans. Hij wist een flink aantal jongeren te motiveren om weer lid te worden en zo begon 'De Volharding' aan een tweede jeugd.
Aart is vijf jaar geleden overleden, maar zijn dochter Angela de Weert zet zich nog steeds vol overtuiging in voor de vereniging. Ook de geboren en getogen Kerkwijker Hans Oomen volgde zijn vaders (Gijbert Oomen) voetsporen. Op dit moment is Hans voorzitter van De Volharding, die rond de veertig leden telt.
Zet Angela en Hans bij elkaar aan tafel en de ene na de andere anekdote rolt hun mond uit. "Ik ben opgegroeid in de witte boerderij naast de kerk", vertelt Angela. "Mijn vader heeft daar een kamer in het achterhuis gebouwd, waar hij muziekles ging geven. We noemden dat het 'Muziekhok'." Dat kan Hans zich nog goed herinneren. Hij was al 18 jaar toen hij voor het eerst op muziekles ging. Nog steeds speelt hij zijn partijtje mee op de bas. En ook Angela is nog actief in de muziek; op de bugel. De vereniging heeft in haar bestaan heel wat concoursen gedaan en concerten gegeven. "We spelen elk jaar bij de Dodenherdenking op de begraafplaats in Bruchem, we zijn er op Koningsdag en proberen elk jaar een kerstconcert te geven", somt Angela op. Een gebeurtenis die de vereniging diep heeft geraakt is de Herculesramp in 1996. De nog jonge dirigent Falco Vegelin was lid van het Fanfarekorps van de Nederlandse Landmacht en overleefde de vliegramp niet. "Dat was heel erg heftig voor ons", weten ze nog heel goed.
Saamhorigheid
Volgens Angela en Hans is 'gezelligheid' het allerbelangrijkst binnen De Volharding. En die gezelligheid levert een hoop saamhorigheid op bij de leden. Toen Angela's vader Aart overleed kwamen bijna alle leden naar de begrafenis. "En dat op een doordeweekse dag", vertelt ze. "Een aantal leden stond in uniform langs de baar en ze speelden op het kerkhof." Dat kan Hans zich ook nog goed herinneren. "En toen we het kerkhof opliepen begón het toch te regenen", vertelt hij. "Die uniformen moesten dagen en dagenlang drogen."
Britta Alink