'Uit negatieve gevoelens kun je ook iets positiefs maken'
Heel even rust, dan schuldgevoel
zaltbommel • In één van de nieuwe flats in de Waluwe II woont Sidy. 'nog niet Verloren' heet haar eerste dichtbundel. Zij vertelt openhartig over de donkere kant van haar bestaan, en over de momenten, dat het goed gaat.
Sidy legt haar dichtbundel voor me neer terwijl vriend Pieter voor een kopje koffie zorgt. Zij draagt een zwarte blouse. De mouwen laten een deel van haar onderarmen zien. Rechts een tatoeage met de tekst 'Levensecht', en links als een macabere bevestiging daarvan kleine rode sneevormige littekens. 'Automutilatie, zelfbeschadiging'. Het klinkt bijna alledaags als ze het zo zegt.
En wat ik ook zeg
of wat ik ook doe
het gaat niet weg
Het zit in mij
Hoe hard ik schreeuw
gil of roep
het gaat niet voorbij
"Al sinds de basisschool had ik het gevoel om er niet helemaal bij te horen. Wat doe ik hier?, dacht ik dan. Op een gegeven moment ben ik mezelf gaan snijden. Ik werd er rustig van. Maar dat duurde maar even. Daarna werd het schuldgevoel dat ik had alleen maar erger. Een voorbeeld? Als mijn moeder toen ik klein was zei dat ik het badkamerlicht weer eens had aan gelaten en dat de energierekening alleen maar hoger werd dan maakte ik dat nog groter. Ik werd verdrietig en daarna heel verdrietig. Op het laatst dacht ik dat de wereld zou vergaan en dat het allemaal mijn schuld was. Heel heftig. Ruzie maken, daar ben ik ook heel goed in. Tot het hysterische toe. Niet normaal."
De pijn is niet genoeg
voor de straf die ik verdien
En voor de dingen die ik zeggen wil
hebben woorden geen enkele zin
De gedichten hebben geen titel, en leestekens zul je ook niet vinden in deze dichtbundel. Het is een aaneenschakeling van emoties, observaties en gedachten van een jonge vrouw in nood.
Is dan alles kommer en kwel in het leven van Sidy van Gemert? Zeker niet. Het hondje dat zich tevreden naast haar op de bank heeft genesteld biedt houvast. En haar relatie met Pieter, die zwijgend aan de eettafel zit te werken en af en toe liefdevol van zijn laptop opkijkt, brengt de nodige rust en vreugde in haar bestaan.
Precies dat leven
van dansen op wolken
en lopen in de regen
al is het maar even
- dat is wat ik wil
De dichteres beschrijft haar wereld nuchter, zonder sentimenteel te worden. Sidy: "Ik heb geleerd dat je uit negatieve gevoelens ook iets positiefs kunt maken, zoals dit boekje dat andere mensen misschien weer kan helpen. Ik ben lang bang geweest dat het nooit zou verbeteren. Ik dacht dat als er op mijn vijfentwintigste nog steeds niks was veranderd, ik eruit zou stappen. Dat is nu niet meer zo, gelukkig."
"Toen ik vier of vijf jaar oud was, ben ik begonnen met verhaaltjes te schrijven waar ik mijn gevoel in kwijt kon. Vanaf mijn twaalfde werden het gedichten. Zoeken naar een mooie zin. Experimenteren."
"Het is niet zo dat het schrijven van een gedicht de problemen oplost. Nee, zo gemakkelijk gaat dat niet. Maar als ik huilend dingen heb opgeschreven in mijn notitieboekje, dan voel ik me daarna wel beter. Ik houd geen dagboekje bij maar ik kijk elke avond met behulp van een app wel even terug hoe mijn dag geweest is. Dat heb ik nodig."
'nog niet Verloren' is te koop via boekscout.nl, maar ligt ook bij de Bruna in Zaltbommel.
Vincent Wibier