Kappen
Het kan aan mij liggen maar ik was verbaasd toen ik de kaalslag zag in het bos van Neerijnen. Een ziek boompje omleggen, een stelletje oude populieren rooien, desnoods een oude gevaarlijke eik vermorzelen? Dat moet kunnen. Maar het bos bij Waardenburg leek wel op Ieper in 1918. Doorgaans wordt zo'n klus besproken in de regionale pers maar ik heb niets gezien. Jullie?
En dan word ik achterdochtig. En dat werd ik al helemaal toen ik begin april mijn krant open sloeg en las dat er in Nederland heel vaak zomaar in het wilde weg gekapt wordt. Frits van Beusekom viel zijn voormalige werkgever, Staatsbosbeheer, aan vanwege hun kapbeleid op de Utrechtse Heuvelrug. En hij was nog niet uitgesproken of hij ontving al luide bijval uit de rest van het vaderland. Een term als "de botte bijl" viel.
En toen reed ik die middag per rijwiel over de weg die afdaalt van Waardenburg naar Neerijnen. En ik schrok. Want ik ken die lui. En jullie kennen ze ook. Je let even niet op en je eigen bos wordt onder je kont weggekapt. Je praat zomaar over een paar voetbalvelden. Dat gaat jaren duren voor dat hersteld is.
Gelukkig hebben we ondertussen Shell. Dat bedrijf gaat bomen planten. Met die ene cent van ons. Dat geeft vertrouwen. Toch?
Johan Cahuzak