'De Maas en uitzicht ga ik zeker missen'
'Ik pas me heel makkelijk aan'
Als Loes de Lind van Wijngaarden terugkijkt op haar leven ziet ze vooral heel veel verhuizingen. Haar vader verhuisde veel voor zijn werk, waardoor het gezin op verschillende plaatsen in het land woonde. Ze trouwde met een man, die ook voor zijn werk veel moest verhuizen, zelfs naar het buitenland. En volgend jaar gaat de nu 82-jarige Loes opnieuw een nieuwe levensfase in. In een ander huis, een andere woonplaats, een andere streek van het land. Ze woonde zeven jaar met haar man Kees en kinderen in Iran, heeft gewoond in Amsterdam Rotterdam en Den Haag. Maar ook in Groningen, Haarlem, Ouddorp en Zwijndrecht. En in een mooie woonboerderij in het kleine dorp Leerbroek bij Leerdam. In 1990 verhuisde ze met Kees naar de woonark in de Maas bij Aalst. De oudere inwoners van het dorp kunnen zich nog wel herinneren dat de ark in 1992 getroffen werd door de bliksem. De complete bovenverdieping is destijds afgebrand. Het echtpaar was op dat moment in de ark aanwezig. Toeval. Want ze waren in die jaren vaker in het buitenland, dan thuis.
Kees, die als natuurkundig ingenieur gespecialiseerd was in ICT, meldde zich na zijn vervroegd pensioen bij PUM, het Programma Uitzending Managers. Deze nog steeds bestaande organisatie zendt senioren naar ontwikkelingslanden om hun ervaring en expertise te delen. "Ik mocht altijd mee", vertelt Loes. "We hebben het zo'n tien jaar gedaan en zijn in veel Afrikaanse landen geweest. We hebben daar ontzettend veel aardige mensen ontmoet, veel buitenlanders, en natuurlijk de inwoners van de landen zelf. Ik probeerde zelf in die landen vrijwilligerswerk te doen, zo heb ik een keer een kleuterklasje opgezet en gewerkt in een SOS-Kinderdorp. Door al onze verhuizingen pas ik me heel makkelijk aan. Ik ga er op uit, leg makkelijk nieuwe contacten." Als het werk van Kees in zo'n land er op zat, knoopte het stel er steevast een mooie vakantie aan vast, waardoor Loes veel van de wereld heeft mogen zien.
Betaald werk zat er voor Loes niet in. "In die tijd moest je meestal stoppen met werken als je trouwde", vertelt ze. Na de huishoudschool wilde ze verder leren om kooklerares te worden. Maar toen ze Kees tegenkwam, die een paar jaar ouder was, stopte ze met haar opleiding en ging ze werken om te kunnen sparen voor hun uitzet. "Ik heb daar later wel eens spijt van gehad. Ik had die opleiding wel moeten afmaken." Maar het stel trouwde en ging in Den Haag wonen. Een aantal jaren heeft Loes gewerkt voor een organisatie die noodhulp bood aan gezinnen, waar de moeder tijdelijk uitviel. Bijvoorbeeld door ziekte of bij een bevalling. "Ik nam dan de plek van de moeder in", vertelt Loes. "Ik deed het huishouden en ving de kinderen op. Je kreeg al snel een goede band met zo'n gezin, met een aantal ben ik nog steeds bevriend."
Vorig jaar is Kees overleden en dat deed Loes besluiten om de ark te verkopen en een huis te gaan zoeken in de buurt van haar twee volwassenen zonen van 57 en 52 jaar en haar twee kleinkinderen, die in de Randstad wonen. Vanuit de smaakvol met design meubilair ingerichte ark heb je een prachtig uitzicht over de Maas. "De rivier en dit uitzicht ga ik zeker missen", zegt Loes, terwijl ze naar buiten kijkt, waar een binnenvaartschip voorbij vaart. Rond de golfbreker zwemmen twee meerkoeten, boven de rivier vliegen een paar meeuwen. Ook de mensen waar ze vrijwilligerswerk bij Stichting Welzijn Bommelerwaard en BrabantZorg doet, gaat ze missen. Een keer in de twee weken gaat ze naar een alleenstaande man om samen met hem boodschappen te doen en een kopje koffie te drinken. "Die boodschappen worden nu wel een beetje zwaar." Ook gaat ze regelmatig naar een vrouw, die inmiddels in De Wielewaal in Zaltbommel woont. "Ik probeer haar zo vaak mogelijk even mee naar buiten te nemen, lekker in de zon zitten als dat kan." En daarnaast gaat ze een keer in de maand naar een dementerende vrouw in Aalst, die wordt verzorgd door haar zoon. "Daardoor kan hij een avond ontspannen."
Wat de volgende woonplaats van Loes gaat worden, weet ze nog niet, ze is zich nog aan het oriënteren. De Ark is onder voorbehoud verkocht, de verhuisdatum nog niet vastgesteld. Al 26 jaar zit Loes op yoga. En zo'n twintig jaar geleden heeft ze zich bekwaamd in het geven van ontspanningsmassages. Nog steeds heeft ze op de bovenverdieping van de ark een kamer ingericht waar de massagetafel staat. Een paar vaste cliënten maken dankbaar gebruik van haar diensten. "Ook in mijn nieuwe woonplaats wil ik dat blijven doen", zegt ze. "Het is voor mij een goede manier om weer nieuwe mensen te leren kennen. Ik ben niet bang om te vereenzamen."