Over zuster Beppie en
de amaryllis
Het wonder waarop ze hoopte bleef uit dus moest ze zelf voor een oplossing zorgen.
De houten ompot had gelukkig de klap opgevangen en had er voor gezorgd dat de stenen binnenpot niet aan diggelen was. Dat was dan ook het enige geluk want de amaryllis was helaas geknakt. De knak zat halverwege de stengel en deze kon daardoor het gewicht van de bloem niet meer dragen.
Beppie zette de pot met de amaryllis weer voorzichtig op het bureau, veegde de losse grond van de vloer en deed alles weer terug in de binnenpot en drukte met haar vingers de grond wat aan.
De kasten in de kamer van Moeder Overste waren niet afgesloten. In het kloostergedeelte van het ziekenhuis was er trouwens geen enkele kast op slot. Dat paste niet binnen de gemeenschap. Vertrouwen in elkaar hebben was leidend.
Beppie opende een aantal kasten maar zag in eerste instantie niets waarmee ze haar grote probleem zou kunnen oplossen. Toen ze de één na laatste kast opende, en in het onderste gedeelte één van de laden naar zich toetrok, zag ze daarin een drietal crucifixen liggen. Een kleine, een iets grotere en een nog wat groter exemplaar. Daar omheen lagen ook een aantal gebroken rozenkransen. De grootste crucifix nam ze uit de lade en liep er mee naar de tafel met de geknakte amaryllis.
Intussen dacht ze aan het Nieuwe Testament waarin geschreven stond welke wonderen Jezus tijdens zijn rondreizen had verricht. Ze glimlachte en stak voorzichtig, maar vastberaden, de crucifix naast de geknakte stengel in de grond. Het bovenste stukje van het kruis zat een stukje hoger dan de knak in de stengel.
Met restanten van een rozenkrans bond ze de stengel vast aan de crucifix waardoor deze weer fier rechtop stond.
Toch wel met enige tevredenheid bekeek ze het resultaat en zette alles weer terug op het hoekje van het bureau. Verbeelde ze het zich, maar het leek net of de Heilige Borromeus vanaf het gebrandschilderde raam zijn goedkeuring gaf aan hetgeen zij zojuist had gedaan.
Snel deed Beppie de rest van haar werk, keek nog een keer naar de amaryllis op het bureau en trok met een zucht van verlichting de deur achter zich dicht.
Ze kon de gebeurtenis niet voor zich houden en vertelde het verhaal in geuren en kleuren aan haar collega's. Iedereen vreesde de reactie van Moeder Overste en bekeken haar met weemoedige blikken.
Op de ochtend na de nacht waarin Beppie geen oog dicht had gedaan, had Moeder Overste te kennen gegeven dat iedereen direct naar de refter (eetzaal) moest komen.
Toen allen aanwezig waren, en doodstil zaten te wachten duurde het nog een vol kwartier voordat de deur openging en Moeder Overste binnenschreed met in haar handen de door de crucifix ondersteunde amaryllis.
Even was het stil maar toen galmde het keihard door de refter: 'Wie heeft dit gedaan?"
Het bleef stil, niemand antwoordde. Nogmaals riep ze met luide stem: "Wie heeft dit op het geweten?"
Volgende week deel 4 (slot)