Noordeloos zwaait gastvrouw Ina uit
noordeloos • Ruim zestien jaar was Ina Teeuwen uit Molenaarsgraaf de gastvrouw van het dorpshuis in Noordeloos. Op zaterdag 17 november houden inwoners een afscheidsfeestje voor haar. Het hele dorp is welkom.
Eigenlijk heeft Ina het liefst zelf de regie. "Die ben ik nu een beetje kwijt", zegt ze met een bedenkelijk gezicht. "Ik weet graag zelf wat er gebeurt." Om er snel aan toe te voegen: "Oké, ik moet het maar over me heen laten komen."
Tweede thuis
In 1997 kwam Ina in dienst van De Til Groep. Ze begon in De Til in Giessenburg en werd in 2002 gastvrouw in het dorpshuis van Noordeloos. Vooral in de wintermaanden brengt ze er veel uren door, soms 50 per week. Ze noemt het dorpshuis haar 'tweede thuis'. Dat neemt ze vrij letterlijk. Ze zorgt voor sfeer door eigen accessoires neer te zetten; paasdecoraties in het voorjaar, oranje versieringen rond Koningsdag, paddenstoelen en een foto van herfstbladeren in het najaar, kerstballen en kaarsen in december. En als een dorpsmoeder draagt ze tijdens begrafenissen glaasjes water aan, of keelsnoepjes als iemand vaker hoest.
Vooral voor de leden van Fanfare Volharding, de drumband, de dames van de Gieser Wildevrouwen, de heren van de Boezem Boys, de volksdansers en de linedancers is Ina een vertrouwde verschijning. Tijdens hun wekelijks repetities vult Ina hun kopjes en glazen. Maar ook de senioren van de ouderengym, de leden van Passage, de historische vereniging en de PCOB zijn vaste gasten. Terugblikkend: "Het contact met de mensen vond ik het leukst. Ik vind het frappant dat ik als buitenstaander direct geaccepteerd werd. Op de eerste avond werd ik nog met mevrouw aangesproken. Toen heb ik een A4'tje dubbelgevouwen en op de bar gezet, met de tekst: 'Ik ben Ina, alleen voor de belasting ben ik mevrouw'. Ik denk dat daardoor het ijs brak."
Het werd vaak laat. "Als de gasten naar huis waren, moest ik de keuken nog opruimen en wc's schoonmaken. Maar ik heb weinig slaap nodig. Elke ochtend om half acht sta ik weer naast mijn bed. En ik ben nooit voor ziekte thuisgebleven."
Begrafenissen
De meeste voldoening haalde ze uit haar rol tijdens uitvaarten. "Als een begrafenis goed is verlopen, is dat mooier dan een leuk feestje. Want je kunt dat maar één keer goed doen. Een verjaardag vier je misschien volgend jaar weer." Tijdens de afscheidsavond moet Ina zelf ook zingen. Lachend: "Alle koren waar ik ooit op ben geweest, zijn uit elkaar gevallen omdat ik erop kwam." En wat gaat ze doen als ze straks haar kerstversieringen en andere spulletjes in een tas heeft gestopt en de biertap voor het laatst heeft schoongespoeld? "Dat weet ik nog niet. Het is fijn dat ik meer tijd krijg voor mijn man; hij is nu vaak alleen. En ik ben mantelzorger voor mijn schoonmoeder, lees graag, maak kaarten. Genoeg te doen."