'Kinderen praten makkelijker tegen een hond'
Met therapiehond Zuss op visite
ameide • Hond Zuss, een pluizige labradoodle, is nog maar een paar maanden oud. Ze is volop in training voor haar diploma 'therapiehond'. Haar rustige en vriendelijke karakter maakt haar geschikt als bezoekhond.
Marjolijn wil met Zuss op bezoek bij volwassenen en kinderen die door het spelen of knuffelen met een hond beter in hun vel gaan zitten. Uit eigen ervaring weet ze hoeveel het contact met een viervoeter kan betekenen.
Overwicht krijgen
Terwijl ze geamuseerd naar Zuss kijkt, die parmantig in een fauteuil is gaan zitten, vertelt ze: "Mijn dochtertje Annemay is acht jaar en hooggevoelig. Op haar school in Lexmond mocht ze meedoen met het DOG-project. DOG staat voor: Door Omgaan Groeien. Met een hond als co-trainer werken therapeuten aan sociale competenties. Annemay moest bijvoorbeeld een hond vragen een speeltje terug te brengen. Ze moest overwicht gaan hebben, op een heel speelse manier. Sinds het project is ze meer mans."
Nu ze thuis ook een hond hebben, heeft Annemay altijd een maatje. "Vroeger sliep ze vaak slecht. Sinds de hond in de bench bij haar op de kamer mag, slaapt ze de hele nacht door. Ze kletst de hele dag met die hond. Kinderen praten makkelijker tegen een hond dan tegen een volwassene."
Extreem moe
De hond is er niet alleen voor Annemay, ook Marjolijn geniet van het gezelschap van het dier. "Als ik een rotdag heb, ligt Zuss de hele dag bij me. Ze voelt alles aan." Dat komt tegenwoordig vaker voor dan vroeger; vorig jaar kreeg Marjolijn de diagnose SLE, een auto-immuunziekte. "Mijn lichaam valt zichzelf aan, ik heb pijn in mijn gewrichten en brandende plekken op mijn huid. En ik ben extreem moe. Het laatste jaar was ik continu aan het inleveren." Alle taken die verbonden zijn met het runnen van haar kinderkledingwinkel Madurlief in Ameide werden te zwaar. "Gelukkig heb ik een moeder en vriendin die altijd helpen, maar ik wil niet steeds afhankelijk zijn van anderen."
"Het werd een frustratie. Eerst was mijn winkel zes dagen open, toen vijf, later vier, uiteindelijk nog maar twee halve dagen en een iets langere dag. Ik kan niet meer de service geven die ik wil. Hoe leuk het ook is om kinderen aan te kleden, in januari heb ik de knoop doorgehakt: op 31 augustus is de winkel voor het laatst open." De webshop van Madurlief blijft wel bestaan. "Via de webshop blijf ik handpoppen en stufferballonnen verkopen. Dat werk kan ik vanuit mijn huis doen en zelf indelen. De website van Madurlief wordt vernieuwd."
Marjolijn is niet het type dat bij de pakken neer gaat zitten. "Mijn ziekte weerhoudt me er niet van om me, zoveel als mogelijk, in te zetten voor medemensen. Ik ben niet iemand die gauw opgeeft." Voordat ze een winkel begon, werkte Marjolijn in de zorg. "Ik haalde daar veel voldoening uit." Die voldoening zal ze ook weer hebben als ze mensen met een hulpvraag kan bezoeken, of eenzame ouderen. "Mijn doel is: een ander een moment van geluk geven."
Over negen maanden moet Zuss een test doen. Als ze die goed doorstaat, krijgt ze haar diploma 'therapiehond' en kan Marjolijn met haar aan de slag. "Ze moet heel gehoorzaam zijn. Als ik Annemay naar school breng, nemen we Zuss altijd mee, zodat ze went aan het contact met groepen kinderen. Ik wil een opleiding gaan doen voor therapiehulphondbegeleidster, dan kan ik op scholen met kinderen gaan werken."
Marjolijn gaat haar bezoekwerk doen als vrijwilliger. "Een bezoek van mij en Zuss kost hulpvragers dus geen geld. Ik wil naar zorginstellingen, verpleeg- en verzorgingstehuizen, kinderdagverblijven, scholen en ziekenhuizen. Ook gehandicapten wil ik bezoeken. Mensen die graag een bezoek willen, kunnen me mailen: zuss@bezoekhond.nl. Later komt er ook een website met informatie."
Donaties
De training van de hond en het reizen naar tehuizen en instellingen kost geld. Daarom vraagt Marjolijn op de site doneeractie.nl om donaties: www.doneeractie.nl/steun-onze-zuss/-29231.
Anne Marie Hoekstra