Pauliina May zoekt mensen die van zingen houden
Finse zangeres thuis in Kinderdijk
kinderdijk • Vrolijk zwaait de witblonde Pauliina de deur van haar hoekwoning open. Vanaf het eerste 'welkom' zal haar mond nauwelijks stilstaan. "Je moet me gewoon onderbreken hoor, want ik praat altijd te veel", zegt ze lachend.
Buiten is het bijna 30 graden, binnen branden kaarsen. "In Scandinavië steken we ook in de zomer kaarsen aan", legt ze uit. Bij bakker Stam heeft ze taart met aardbeien en slagroom gekocht, zo blij is ze dat ze voor de krant haar verhaal mag doen. Ze heeft moeilijke jaren achter de rug, maar sinds ze in Kinderdijk woont heeft ze het gevoel dat er voor haar een nieuwe tijd aanbreekt, met nieuwe mogelijkheden.
Grote podia
De muziek bracht haar in 1996 naar Nederland. "Ik volgde een conservatoriumopleiding in Helsinki, deed pop en jazz. Al langer was ik geïnteresseerd in Latijns-Amerikaanse muziek. Toen ik hoorde dat er in Holland een conservatoriumopleiding was in wereldmuziek, wilde ik daarnaartoe." Ze verhuisde naar Rotterdam, schreef zich in bij Codarts. "Na een jaar dacht ik: waarom zou ik teruggaan naar Finland? Ik ontmoet hier muzikanten uit de hele wereld. Salsamuziek was booming. Ik trad op in Duitsland, Frankrijk, Roemenië en op de Antillen, op grote podia. In 2000 ben ik afgestudeerd aan het Rotterdams conservatorium, als zangdocent en uitvoerend musicus."
Ook na haar afstuderen besloot ze te blijven. "Ik had altijd al de wil om naar het buitenland te gaan. Ik mis mijn familie en de Finse natuur, maar het is daar te donker en koud voor mij, ik word depressief in Finland." Ze verhuisde naar Gorinchem en begon daar als zangdocent en stempedagoog haar eigen bedrijf: Pauliina May Productions. Ze trad op voor de Finse president Ahtisaari en koningin Beatrix, werkte samen met gerenommeerde musici. Jarenlang had ze voldoende leerlingen en optredens om van te kunnen leven. De recessie bracht daarin verandering. Toen de huur van haar woning met studio ook nog eens bleef stijgen, kwam ze in financiële problemen. Haar zoektocht naar betaalbare woonruimte bracht haar naar Kinderdijk. Sinds 16 juni woont ze naast de beroemde molens. Met wijd opengesperde ogen: "Ik woon al twintig jaar in Nederland en had nog nooit de molens gezien!" Ze geniet van de schoonheid van het werelderfgoed.
Nieuwe leerlingen
De verhuizing betekent dat ze haar leerlingen uit Gorinchem en omgeving kwijtraakt. "Ik moet weer vanaf nul beginnen. Ik wil weer graag les gaan geven, maar moet ook ander werk zoeken. Voor caissière in een supermarkt vinden werkgevers me te oud, nu solliciteer ik ook naar schoonmaakwerk." Ze hoopt dat nieuwe leerlingen haar snel weten te vinden. "Ik geef les aan mensen van twaalf tot negentig jaar. Mijn oudste leerling in Gorinchem was 82. Het enige criterium is dat ze plezier hebben in zingen, ze hoeven geen noten te kunnen lezen. Ik heb ook les gegeven op Codarts, kan mensen helpen die auditie willen doen."
Haar repertoire is breed: lichte en klassieke muziek, jazz, musicals, Argentijnse tango. "Leerlingen help ik om hun stem zo breed mogelijk te maken, niet alleen een alt- of sopraanpartij te zingen. Een leerling mag ook eigen repertoire meebrengen." Waarom zingt ze zelf graag? "Er was bij ons altijd muziek in huis. Mijn moeder was zangeres, speelde gitaar en accordeon, mijn vader was zanger voordat hij bij de Finse omroep ging werken. Mijn zus, actrice in Finland, zingt ook graag. Onze ouders leerden ons hoe je jezelf moet presenteren op een podium. Als familie traden we op, al toen wij klein waren. Tijdens een lange busreis naar mijn oma heb ik als zingend meisje een keer alle reizigers geëntertaind. Ik merkte: als ik zing vinden mensen me leuk, ik ben hier goed in. Hier wil ik meer van! Op school werd ik gepest, maar voor schoolfeesten werd ik gevraagd om te zingen. Dat was mijn safe place, als ik optrad kon niemand mij kwaad doen."
q www.pauliinamay.com