'Kinderen hebben nog steeds geborgenheid nodig'
Jan Voortman over 43 jaar onderwijs
hoogblokland • Eind deze maand neemt Voortman afscheid van cbs De Wegwijzer in Hoogblokland. De leerkracht uit Genemuiden werd hier in 1985 directeur.
Voortman is een man die graag organiseert, of het nu jeugdkampen van de kerk zijn, damwedstrijden op school of activiteiten van de gemeentelijke ChristenUniefractie. Op de voorgrond treedt hij niet graag. Eigenlijk had hij een interview liever overgeslagen. Maar daar is hij weer te vriendelijk voor.
'Meester Voortman' werd geboren in het Twentse Nijverdal en groeide op in Hoogeveen. Zijn vader werkte bij de belastingdienst, twee jongere broers zouden dat later ook gaan doen. Hij wist al jong dat hij iets anders wilde. "Ik deed zondagsschoolwerk. De openheid en spontaniteit van kinderen vond ik heel prettig. Altijd levendig, er gebeurt altijd iets." Nog altijd heeft hij plezier in de verhalen die leerlingen hem over hun belevenissen vertellen.
In 1978 leerde Voortman zijn vrouw kennen, tijdens een zomerkamp van de Hervormd-Gereformeerde Jeugdbond. Dat zij uit Wijk en Aalburg komt, speelde mee bij de keuze voor een school in Hoogblokland; het dorp ligt een stuk dichter bij het Land van Heusden en Altena dan Genemuiden.
Langs de Mac
In 1986 introduceerde hij het jeugddammen op De Wegwijzer. Niet dat hij zelf zo'n geweldige dammer is. "Ik word van het bord geveegd." Voortman zet nu eenmaal graag iets leuks op touw. "Ik heb geprobeerd kinderen enthousiast te maken. Hoe beter dat lukte, hoe enthousiaster ik zelf ook werd. We zijn een aantal keren kampioen van Nederland geworden met onze school. Van ouders hoor ik dat kinderen die deelnamen aan toernooien er stressbestendiger van werden. Bij eindexamens wisten ze met spanning om te gaan." Na afloop van wedstrijden gingen ze met ouders en team 'nog even langs de Mac'. Daar genoot de directeur net zo van als de kinderen.
Hij vindt niet dat kinderen echt zijn veranderd. "Ze hebben nog steeds hetzelfde nodig: geborgenheid en veiligheid, dat ze gekend en geliefd worden, zichzelf mogen zijn. Wel komt er nu meer op kinderen af."
Voor leerkrachten is de werkdruk veranderd. "Ik vind het moeilijk om daar iets over te zeggen. Of je grote druk ervaart heeft deels met jezelf te maken. Maar er is een bepaalde regeldruk, leerkrachten moeten veel documenteren en allerlei plannen schrijven." Over het team van zijn school is hij lovend. "Onze leerkrachten verstaan hun vak goed, daardoor maakten ze het mij makkelijk."
Van 1990 tot 1999 was Voortman ouderling van de hervormde gemeente in het dorp. Sinds kort is hij dat weer. Wat betekent de kerk voor hem? "Het geloof betekent veel. Het is het fundament waarop ik sta en is ook de basis geweest voor mijn werk als leerkracht en directeur. Jezus roept ons op om te dienen in deze maatschappij. Je doet je werk, maar ik vind dat je ook dienend bezig bent; je bent er voor je collega's en de kinderen." Zijn geloof geeft hij ook handen en voeten door zich in te zetten voor de ChristenUnie. "Ik ben al ruim veertig jaar lid, eerst van de RPF, later van de CU. Ik zit nog in het bestuur. Een politiek dier voel ik me niet, maar dan komt de kant van het organiseren en besturen om de hoek kijken. Ik ben graag faciliterend bezig zodat anderen het raadswerk kunnen doen."
Onderscheiding
Zes jaar geleden kreeg Voortman een koninklijke onderscheiding. Dat vond hij 'een erkenning voor dingen die je gedaan hebt' maar: "Ik voelde me ook wel een beetje beschroomd. Volgens mij zijn er in het land en dorp mensen die veel meer gedaan hebben. Dus ik wil het ook relativeren. Tegelijkertijd ben ik er dankbaar voor dat mensen in mijn omgeving werk maakten van die onderscheiding."
Vrijdag 20 april is de laatste werkdag voor Voortman. "Dat voelt nog heel onwerkelijk."
Anne Marie Hoekstra