Paula Hoefnagel woont in poppenhuis
nieuw-lekkerland • Al tientallen jaren houdt Paula Hoefnagel uit Nieuw-Lekkerland zich bezig met haar grote hobby: poppen verzamelen en poppen (en beren) maken. Ongeveer vijftig poppen hebben een plekje in haar huis gevonden.
"Ik ben altijd een poppenmeisje geweest", vertelt de 72-jarige Paula Hoefnagel. Ze wijst naar een pop die op de schoorsteen staat.
Doortje
"Deze kreeg ik toen ik acht was. Ik noemde haar Doortje, naar een leuk meisje uit ons dorp. Mijn moeder, ook een poppenliefhebber, zag een ander popje op de stortplaats. Ze nam het mee, deed nieuw elastiek in de armen, en zo had ik er weer eentje bij."
"Verder had ik als vijfjarige een pop van papiermaché. Die gaf ik zogenaamd water te drinken waardoor de kop nat werd en ik hem uiteindelijk weg moest gooien. Onze twee zoons en dochter geven niks om poppen, maar mijn achterkleinkinderen wel. Ze mogen niet met mijn verzameling spelen. Wel heb ik hen pas een jongens- en meisjespopje gegeven."
Allerlei merken
Poppen van allerlei merken sieren de huiskamer. Schildpad, Wildebras, Annette Himstedt en nog meer. Het meest bijzonder zijn de zelfgemaakte poppen. Paula volgde diverse cursussen over poppenmaken, las verschillende boeken en is geabonneerd op 'Poppen en Beren'. Ze leerde onder andere hoe ze de kop, armen en beentjes van klei kon boetseren. Een prachtig negermeisje was het resultaat. Het lijfje maakte ze hierbij van zachte stof, een pruikje, schoentjes, oogjes en wimpers werden gekocht.
Glazen oogjes
"Vroeger kocht ik oogjes van kunststof, maar die worden paars. Nu koop ik altijd glazen oogjes."
Op een andere cursus leerde ze poppen van porselein maken. "Je giet het in een vorm, dan schuur je het en verf je het. Het lijfje heb ik weer van zachte stof gemaakt."
De ongeveer zeventig centimeter lange pop kijkt vanachter haar lange ponyharen onverstoorbaar voor zich uit. Zelf zegt Paula ervan: "Het lijkt een echt dametje."
"Regelmatig gingen we naar een poppenbeurs. Het is heel leuk om overal te kijken, net of je in een museum rondloopt. Behalve poppen en beren heb ik ook zo'n vijftien oude poppenserviesjes op de kop getikt, ook wel op rommelmarkten."
"Tegenwoordig wil ik niks meer kopen. Ik kan heel moeilijk een leuke pop laten staan, maar op een gegeven moment moet je wijs zijn. Hoewel… mijn man zei eens: 'Die pop heeft een leuk toetje.' En dan ga ik snel overstag!"
Janny den Besten