Hannie de Wit: 'Afscheid is zo definitief'
schoonhoven • Voor de 65-jarige Hannie de Wit breekt na 42 jaar lesgeven een ander leven aan. Een memorabel ogenblik voor de 'Grand Lady' van het Schoonhovens College.
Met een hoorspel tijdens een speciale aflevering van het radioprogramma 'Met het Oog op Morgen' werd tijdens de slotbijeenkomst nadrukkelijk teruggeblikt op de loopbaan van de scheidende docent. Daarbij hoorde ook een weerzien met oud-leerlingen van haar geliefde vwo-klas uit 1988. Dat deed Hannie de Wit zichtbaar goed. Ze heeft nog geen plannen opgesteld. Ze wil meer boeken lezen en theaters in Utrecht en Gouda bezoeken. Een cruise vindt ze niks. "Vanaf de boot was Noorwegen een aaneenschakeling van ansichtkaarten. Het kon me niet boeien."
Haar laatste fase op school was onwerkelijk. "Je loopt langs lokalen die je nooit meer zult gebruiken. Je spreekt met collega's, die je straks nog zelden ziet. Je bent langzaam je bureau aan het opruimen. Vergaderen hoeft opeens niet meer. Afscheid is zo definitief. Dat flitst voortdurend door mijn hoofd. Je kijkt opeens heel anders tegen doodnormale, dagelijkse zaken aan."
Haagse Hannie de Wit was 23 jaar oud toen ze haar baan als schrijver van reisgidsen bij de ANWB inruilde voor een plek voor de klas. Wat ze toen niet kon bevroeden, was dat ze ruim 42 jaar aan boord zou blijven. Het Schoonhovens College, ooit begonnen als scholengemeenschap De Drie Waarden, was haar tweede huis.
"Ik had het hier meteen naar mijn zin en heb nooit de behoefte gevoeld om van school te veranderen. Je kreeg immers toch steeds nieuwe gezichten voor je neus en het vak Nederlands golfde eveneens met alle onderwijsvernieuwingen mee. Saai was het nooit. Bovendien had ik als decaan ook andere bezigheden die mijn interesse wekten. Ik had geregeld contact met andere decanen van regionale middelbare scholen uit Gouda. Dat zorgde voor frisse ideeën om leerlingen voor te bereiden op hun toekomst. Ik was tot voor kort voorzitter van die kring."
Lopiks dialect
Nederlands boeit haar nog steeds. Met name taalkunde roept academische vaardigheden op. "Leerlingen verrasten me met onderzoek naar bijvoorbeeld het Lopiks dialect en de ontwikkeling van braille voor blinden. Dat laatste werkstuk heb ik een paar keer doorgenomen, want ik zie niet meer zo best", schatert ze.
Veel minder is ze te spreken over het laatste vwo-examen Nederlands. "Ontzettend veel leesvoer en filosofische vragen. Wat was daar nou de bedoeling van? Ik heb me er behoorlijk aan geërgerd. Het herexamen sloot veel beter aan bij de oefenstof. Ik vraag me af wie er in de examencommissie heeft zitten slapen."
Pieter van der Laan