Bruinsma wil monsterrally niet missen
schoonhoven • Daniël Bruinsma werd met het rallyteam van Jos Smink 12e in de Dakar-rally in Zuid-Amerika. De Schoonhovenaar kijkt met genoegen terug op het hachelijke avontuur.
Rijden of navigeren, het maakt Daniël Bruinsma niet uit. Als hij maar elk jaar in januari aan de start van de Dakar-rally kan verschijnen. De 46-jarige Schoonhovenaar is een vaste klant van deze monsterrit, die sinds 2009 niet door de Afrikaanse woestijn, maar over de Zuid-Amerikaanse pampa's voert.
Bruinsma heeft inmiddels tien streepjes achter zijn naam staan. Net als wijlen zijn schoonvader Peet Borst is de directeur van het Schoonhovense bandenconcern een groot liefhebber van de autosport. "Maar niet tegen elke prijs. Als je als rijder de équipe aanvoert, gaat de teller meteen lopen. Dat loopt in de tonnen. Je draait op voor de kosten van voorbereiding, vervoer per schip en vliegtuig, inschrijfgeld en het materiaal. Ik maakte deel uit van het team van Jos Smink en heb de banden van de Ginaf-truck gesponsord en geprepareerd. Peter Nieuwenburg was mecanicien en ik moest van start tot finish de route bepalen. Met 140 kilometer per uur en stofwolken voor je neus gaat dat met een roadbook van de organisatie op je schoot volledig op de tast. Je ziet helemaal niets, maar je mag intussen geen bocht of afslag missen. Anders wordt de sfeer in de cabine er niet beter op. Jos, Peter en ik hadden overigens geen problemen. We zaten veertien dagen op elkaars lip, maar het klikte meteen. We zijn alle drie niet zo paniekerig. Ook toen we bijna verzopen in Chili en Bolivia reden we rustig over gladde, smalle bergpaadjes. Een stuurfout zou zomaar een val van honderden meters betekenen, maar Jos Smink nam geen risico. Hij wilde eveneens heel blijven tot aan Buenos Aires. Ik had vertrouwen in zijn rijkunst. Naar beneden kijken deden we niet. Het ravijn was diep genoeg. Dat wisten we wel."
Regenen
Tijdens deze Dakar-tocht was het achtereenvolgens bloedheet, ijskoud en nat tot je hemd. Dat de hemelsluizen zich openden was niet zo bijzonder, maar het hield niet meer op met regenen. Er ontstond een gigantische, glibberige modderpoel. Daarbij moesten de 'amateurs' opboksen tegen ijzersterke, zwaar gesponsorde fabrieksteams uit Rusland, Spanje en Argentinië. "Dat je in zo'n veld na twee weken afzien als nummer 12 in Buenos Aires over de finish rijdt, is in mijn ogen een bijzondere prestatie."
Bruinsma kwam met Jos Smink op 14 januari als derde Nederlandse team over de streep. "Je bent bijna een jaar bezig met de voorbereiding. Feitelijk gaat het om het samenstellen van een bouwpakket. De hele vrachtwagen wordt uit elkaar gehaald en vervolgens weer in elkaar gepuzzeld. En daarbij gaat het vooral om de afstemming en de onderdelen. Fysieke training lukt niet of nauwelijks. Bij mij ontbreekt de tijd. Sommige teams beleggen hoogtestages om te wennen aan de ijle lucht. Ik slik af en toe een pilletje om te voorkomen dat ik hondsberoerd word op 3000 meter. Meestal is dat voldoende. Ik was in de bergen kiplekker."
Pieter van der Laan