Cliënten Gemiva vermaken zich prima op Circuit Zandvoort
'Hop, hop; het gas gaat er op'
schoonhoven/zandvoort • "We dachten met een man of vier, vijf met de belbus naar Zandvoort af te reizen. Uiteindelijk meldden 68 personen zich aan voor het feest. Je ziet wat zo'n plannetje teweeg brengt in een kleine gemeenschap", lacht Frits Bruens, initiatiefnemer van de belbus. Hij had het kunnen weten. Het Schoonhovense activiteitencentrum Thiendenland was reeds twee maanden in de ban van het spektakelstuk. Het werd nog gekker toen Zakia Aouabi via haar broer, autoverkoper Zacharia, de Goudse volkswagendealer Onno van Beynum zover kreeg dat hij vier auto's afstond voor vervoer naar en ritjes op het circuit. "Onno aarzelde geen moment. Daar heb je toch auto's voor, zei hij tegen ons", aldus Zakia. "Daardoor konden opeens meer cliënten van Gemiva mee."
Daarom vertrekt rond het middaguur een bonte stoet van bussen en Volkswagens vanuit de Schoonhovense wijk Thiendenland naar Zandvoort om Adriaan en de overige bewoners van de wooncomplexen Gentiaan en De Populier te vermaken. Ook Adriaan's jongere broers Jeroen en Paul Hermsen zijn van de partij. Zij kennen zijn manier van communiceren, maar de batterij van zijn spraakcomputer is leeg. Het gaat even met gebaren en knikken. Dat hij nu wil racen, wekt geen verbazing bij de broers. "Adriaan is zijn hele leven gebonden aan zijn rolstoel. Dan wil je wel eens uit de ban springen."
Snelheden
Toch worden anderhalf uur later flinke snelheden gehaald op het circuit. Daar zijn twee ervaren chauffeurs van Van Beynum verantwoordelijk voor. Kevin Groot en Martijn Dusee rijden regelmatig rondjes op Zandvoort en de Nürburgring en trappen 'm flink op z'n staart. De niet rolstoelgebonden cliënten van Gemini klappen in hun handen en kraaien van plezier. "Hop, hop; het gas gaat er op", roept Zakia, terwijl ze de cliënten aanmoedigt. In de belbus gaat het er veel rustiger aan toe. De scherpe bochten van het circuit lenen zich niet voor dolle capriolen. Gerrit de Koster laat Adriaan volop genieten. Het moet voor hem een mooie ervaring zijn; geen traumatische tocht. Ook zijn maatje Koen waagt het er op, ook al houdt hij de hand van begeleidster Laura het hele stuk vast. "Koen vond een rondje genoeg. Ik ook trouwens."
Van Bowien mag het wel de hele middag duren. Als coureur Dusee het gaspedaal intrapt, begint ze meteen te juichen op de achterbank. Haar begeleidster zit met het zweet in haar handen. "Dit ga ik straks mijn ouders vertellen. Geweldig, zeg", schreeuwt Bowien.
Twee uur racen zonder kleerscheuren. Dat lukt. En dan moeten honger en dorst worden gelest in bar Mickey's. Het is een sfeervol einde van een spetterende middag. Vol ervaringen keren de cliënten daarna naar Schoonhoven terug. De meesten vallen in slaap in de bus. "Dit zullen we nog dagen horen", voorspelt Laura.
Pieter van der Laan