'De brand zit de hele dag in ons hoofd'
Dat de brand in hun winkelpand en huis zoveel impact zou hebben, hadden Dion en Monique van Es niet verwacht. "We kregen hulp aangeboden bij de verwerking, maar die dachten we niet nodig te hebben. Dat hebben we verkeerd ingeschat", concludeert Dion. "In het begin ging het eigenlijk nog wel, we leefden in een roes, maar de laatste weken ben ik er weer meer mee bezig."
Monique vult aan: "Veel mensen zijn het alweer bijna vergeten, maar voor ons is het nog steeds het eerste waar we aan denken als we wakker worden. Wat wil je: als we onze ogen open doen, zien we een beschadigd plafond." Alleen de ergste schade is verholpen, zodat het pand weer enigszins leefbaar is. De rest moet wachten tot de verzekering hopelijk uitkeert. De familie Van Es is net als de Emcks verzekerd bij Interpolis. En ook net als bij de buren wil Interpolis de schade van Van Es niet vergoeden, in dit geval omdat de premie niet op tijd betaald was. Dat ligt volgens Dion aan de bank, die de automatische incasso niet goed had geregeld. Op de ochtend voor de brand merkte hij dat de premie niet was afgeschreven, toen hij achterstallige administratie aan het wegwerken was. "Ik heb het toen meteen alsnog overgemaakt. Vanaf de volgende dag hadden we weer dekking. Die avond brak de brand uit." De bizarre discussie met Interpolis - die niet wil reageren vanwege privacy - gaat er nu over of de schade bij de familie Van Es voor of na middernacht is ontstaan.
Behalve op de verzekeraar ("We betalen al 35 jaar premie en hebben nooit iets geclaimd") zijn Dion en Monique boos op de veroorzaker van de brand. "We zwaaiden wel eens naar hem als hij 's ochtends vroeg vertrok. Zo'n hardwerkende jongen, dachten we. Wij doen al jaren ons best met ons bedrijf in sportprijzen en bestickering, hij gaat voor het snelle geld en veroorzaakt dan zoveel ellende."
Angst voelen ze ook. "Het vermoeden is dat er een grotere criminele organisatie achter die plantage zat. Dat zoiets zo dicht bij huis gebeurt, is eng."
Het wordt een andere Kerst dan anders. "Gourmetten met de hele familie zit er nu niet in, het huis is niet leefbaar", zegt Monique.
Toch lukt het ze om te relativeren. De vele steun vanuit Leerdam bood troost. Dion: "En gelukkig hebben we onze apparatuur kunnen redden, zodat we weer aan het werk konden nadat we zeven weken puin geruimd hadden. Het had sowieso veel erger kunnen aflopen. We zijn er allemaal nog." Op het prikbord hangt een foto van een kleinkind. De tweede is op komst. "Daar verheugen we ons op."
Janneke Boogaard