Dianne Kers - Sportvrouw van het jaar 1994
'Ik had veel eerder moeten stoppen'
vianen • Dianne Kers (30) groeide op in Zijderveld. Voor de jeugd was daar in clubverband weinig te doen, Dianne was daarom dagelijks te vinden op het trapveldje aan 't Werfje waar ze, als enig meisje, op grond van haar inzet en kwaliteiten door de jongens volledig werd geaccepteerd. "Als het bedtijd was moest mijn moeder me komen halen, want uit mezelf ging ik niet naar huis." Tijdens een schoolvoetbaltoernooi speelde ze zich dusdanig in de kijker dat ze gevraagd werd om lid te worden van sc Everstein. "Van meisjesvoetbal was destijds geen sprake, en als 12-jarige heb ik een jaar bij de jongens gespeeld. Daarna ben ik naar het tweede vrouwenteam gegaan, met regelmatig invalbeurten in het eerste. Als 14-jarige werd ik door trainer Gerard Hazendonk bij de selectie gehaald, en keepster Cordelia van Nifterik heeft mij een beetje wegwijs gemaakt."
Dianne Kers had verschillende kwaliteiten. De technisch vaardige linkerspits was sneller dan de meeste verdedigsters en schuwde het niet om op gezette tijden een beuk uit te delen. Ze was tweebenig, beschikte over een hard en zuiver schot en ontpopte zich meteen als een schutter van formaat. In haar eerste seizoen scoorde ze in competitieverband negentien treffers, en een jaar later stopte de teller bij 35 doelpunten. "Dat was in seizoen 1993/1994, toen ons elftal ook de bekercompetitie won. Ik kreeg de Topschuttersbokaal van Het Kontakt, werd gekozen tot Sportvrouw van 1994, en ontving ook de publieksprijs. Ik was pas 17, en alles wat dat seizoen is gebeurd heeft veel indruk op me gemaakt." Een paar jaar later kwam Dianne in de lappenmand. Tijdens de training scheurde een van haar kruisbanden af. Ze kon anderhalf jaar niet voetballen. "Dat was precies in de fase dat SteDoCo belangstelling voor me had. Dat team speelde in de top van het nationale vrouwenvoetbal en dat avontuur had ik best aangedurfd." Na de blessure kwam Dianne nooit meer op haar oude niveau. "Ik verhuisde van de spits naar het middenveld en later naar de achterhoede. Ik ben altijd last van die knie blijven houden en heb altijd met pijn gevoetbald. Inmiddels ben ik er zeven keer aan geopereerd, al het kraakbeen is verwijderd en de knie is totaal versleten. Aan het einde van seizoen 2006/2007, met 236 doelpunten in officiële wedstrijden achter mijn naam, ben ik op mijn dertigste definitief gestopt. Achteraf gezien had ik dat veel eerder moeten doen."
Zijlijn
De teleurstelling zat zó diep dat Dianne Kers een jaar afstand van het voetballen nam. Ze bezocht wel wedstrijden van de mannen, maar kon het niet opbrengen om bij haar oude team te gaan kijken. Ze werd trainer van het team van haar neefje, die bij HSSC '61 voetbalde. "Vanaf de zijlijn heb ik het plezier weer terug gevonden. In die periode ben ik bij Everstein uitsluitend supporter geweest. Op een gegeven moment heeft Mark Werkhoven me gevraagd voor een bestuursfunctie. Dat was op donderdag, en ik had amper tijd om te beslissen. Everstein verkeerde in een bestuurlijke crisis, er was tweespalt binnen de club en op vrijdag was er een buitengewone algemene ledenvergadering. Daar is het zittende bestuur weggestemd en is een nieuw bestuur benoemd, met mij als algemeen bestuurslid."
Met name het eerste jaar kwam er heel veel af op dat bestuur. Het herstellen van de relatie met de gemeente was de eerste prioriteit. Toen dat drie maanden later was gepiept is gefocust op de nieuwe accommodatie. "We vergaderden elke week vier tot vijf avonden. Het was roofbouw, maar dat is het waard geweest. Het bestuur werd een vriendengroep, en er kwam een kentering in de club. Vanaf het moment dat we met de nieuwbouw zijn gestart hebben veel vrijwilligers de helpende hand toegestoken. Ik ben vier jaar bestuurslid geweest, en in dat laatste jaar ben ik trainer van de vrouwen geworden. Nadat we in het tweede seizoen kampioen zijn geworden ben ik geswitcht naar meisjes D, waar mijn nichtje in voetbalde. Twee kampioenschappen later is dat MO19. Los van mijn werk draait mijn leven nog altijd helemaal om voetballen. Zaterdag is voetbaldag, daar wijk ik niet van af."