WIND: 'Bedenk dat er altijd liefde is'
tricht • In het dorpshuis van Tricht ging vorige week WIND van start. De indrukwekkende theaterproductie is gebaseerd op tientallen interviews met ooggetuigen en vertelt vooral het verhaal hoe de dorpsgemeenschap zich probeert te herpakken in de dagen na de windhoos.
Maar ook wordt er steeds teruggekeken op de dag van de ramp. De spelers – met hun kniekousen, hoedjes en spencers, zo weg gelopen uit de jaren 60 – vertellen hun verhalen vol verschrikking. "Je voelde het, je hoorde het. Zelfs de vogels werden stil. En ineens dat geweld dat op je afkomt. Alsof de wereld vergaat. Daarna dat gekerm, de chaos. Langzaam drong het tot me door: ik moet nu sterk zijn." En: "Natuurgeweld, daar is niks tegen te doen. Je staat machteloos. Het ergste is dat wij de bedoeling niet begrijpen." Er is persoonlijk leed: "Ik kan het niet tot bedaren brengen, het blijft maar doorrazen." Daarnaast zijn er zorgen over de financiële afwikkeling. "We zijn alles kwijt. Mijn man wil de boel weer opbouwen, maar hoe zit het met de vergunningen en de vergoeding?" En er is angst voor nieuw noodweer. "Er is regen voorspeld. Regen, geen onweer. Maar ik blijf me ongerust maken. Zou dat ooit overgaan", zegt een moeder met een angstige blik naar de lucht. Anderen herpakken zich: "Gewoon doorgaan, dat is het beste. We hebben het overleefd. Dat is het enige wat nu telt." Heel bijzonder: juist op dat moment zwelt de wind buiten aan en trekt aan de flappen van een tent. Toeschouwers kijken onwillekeurig op, lachen elkaar dan toe.
Maar Tricht herpakt zich. De inwoners hebben besloten om hun gemeenschapshuis weer in gebruik te nemen. Ze willen hun leven weer oppakken, elkaar ontmoeten, samen dingen doen. Er zijn plannen voor een benefietavond, er is een Rad van Fortuin met mooie prijzen, het koor zal optreden en er is zelfs ruimte voor nieuwerwetse dansmuziek. Want de moderne tijd dient zich aan. "Het lijkt wel of met die wind ook de tijd is veranderd, of we ineens een eind vooruit zijn gewaaid", verzuchten een paar vrouwen. Dat is ook het gevoel van een van de hoofdrolspelers die haar toekomst plotseling elders ziet: "Ik ga studeren, ik wil de wereld redden."
Maar eerst is er de benefietavond voor de wederopbouw. De dominee – zelf getroffen door zwaar verlies – opent de avond. "We proberen weer grip te krijgen op ons leven. En wat is er dan mooier om samen te komen?" Het Rad van Fortuin draait zijn rondjes en het koor zingt: "Hoe hoog ook de golven, hoe diep ook de zee; als ons niets blijft bespaard; blijf dan dicht bij elkaar; en bedenk dat er altijd liefde is."