Advocaten zijn pleiters, geen rechters
'Ik verdedig iedereen'
altena • Advocate Esther Vroegh woont in het land van Heusden en Altena maar wil vanwege haar beroep niet te veel kwijt over haar precieze woonplaats. Op haar achttiende is ze rechten gaan studeren, een studie die pas interessant werd toen ze kennis maakte met strafrecht. Ze is mede-eigenaar van een advocatenkantoor in Haarlem en behandelt vooral zaken met verdenkingen van moord, drugshandel enzovoorts. Ze is voorzitter van de stichting die het Marianne Vos Wielerfestival organiseert en is onder andere actief voor het team Vrouw & Altena waarmee zij zich inzet om vrouwen een podium te geven.
Esther werd in de Bommelerwaard geboren in een harmonieus gezin met drie kinderen. Buitenspelen was favoriet. Op school bleek ze een goede leerling. Na schooltijd paardrijden op haar eigen pony en na het avondeten nog even op de racefiets. Skeeleren met vriendinnetjes. Ze kijkt er met een goed gevoel op terug.
"Na de basisschool ben ik naar de Oude Hoven in Gorinchem gegaan, elke dag met het fietsje heen en weer. Mijn leergierigheid kwam daar goed van pas en nadat ik versneld mijn vwo-diploma heb gehaald met leuke cijfers voor de talen en mindere punten voor de exacte vakken, wilde ik naar de politieopleiding. Mijn grote voorkeur ging uit naar de bereden politie maar zie daar; in de jaren negentig werd een voorkeursbeleid ingevoerd voor studenten met een allochtone achtergrond. Pech voor mij dus. Ik besloot, zoals zoveel studenten die even niet goed weten wat ze moeten gaan doen, om rechten te gaan studeren in Utrecht. Ik studeerde af op straf- en civielrecht, vond een baan bij een kantoor dat zich vooral bezig hield met zaken op het gebied van transport en ben via een tweede advocatenpraktijk uiteindelijk, samen met een compagnon, voor mezelf begonnen in Haarlem onder de naam Mesland & Vroegh. Ik houd me daar vooral bezig met delicten die mensen elkaar aan doen: moordzaken, drugshandel maar ook fraude en oplichting. Het is een spannend beroep en iedere dag weer verrassend. Met passie aan de slag betekent echter niet dat een zaak winnen altijd prettig is. De maatschappij, de pers, de mensen aan de borreltafel hebben al snel hun oordeel klaar zonder alle ins en outs te kennen. Gelukkig leven we in een rechtstaat waar uitstekende en vooral onafhankelijke rechters oordelen vellen. Advocaten zijn pleiters, geen rechters. En ja, ik verdedig in principe iedereen want ik veroordeel als mens wel de daad, maar nooit de dader."
Wielerfestival
Ze leeft bewust. "Dat heb ik waarschijnlijk onbewust gecreëerd nadat mijn vader op jonge leeftijd is overleden. Ook mijn zusje is veel te vroeg gestorven. Twee intrieste gebeurtenissen die mijn levenshouding voor een groot deel hebben bepaald. Zo ben ik naast mijn werk actief als bestuurder van onder andere het Marianne Vos Wielerfestival dat jaarlijks allerlei activiteiten organiseert in de gemeente Aalburg. Ooit begonnen als wedstrijddag voor meiden én dames is dit evenement uitgegroeid tot een professioneel gebeuren met een internationale uitstraling. Voor de twaalfde keer wordt het evenement in 2018 gehouden en ik durf te zeggen dat het steeds beter, soepeler en gevarieerder verloopt. Natuurlijk zijn de internationale wielrensters de grote publiekstrekkers met onze eigen Marianne Vos voorop. Als voorzitter ben ik vooral een verbinder tussen de vele werkgroepen die verantwoordelijk zijn voor de diverse onderdelen. Dit jaar hebben we een toertocht georganiseerd voor oorlogsveteranen die zich 'The Warriors' (de Strijders) noemen. Tevens hebben we ons gericht op jonge mensen die te maken hebben gehad met seksuele of fysieke mishandeling of andere traumatische gebeurtenissen. Een deelnemer zei: voor mij is de fiets de prothese voor mijn hoofd. Kan het mooier verwoord worden?"
'De mensen aan de borreltafel hebben al snel hun oordeel klaar'
Alert op gezondheid
Over haar boeiende, maar vaak ook vermoeiende baan kan ze inhoudelijk niet al te veel vertellen. Dat ze soms weken draait van tachtig uur of meer, bestempelt ze als 'het hoort erbij'. Zittingsdagen van negen intensieve uren, exclusief vier uur reizen, is geen uitzondering. Ze noemt haar werk een rondreizend circus want de strafzaken spreiden zich uit over heel het land. Zelfs het buitenland doet mee: ze maakte mooie en spannende zaken overal ter wereld mee. Ze vervolgt: "Ik moet extra alert zijn op mijn gezondheid want één moment van onachtzaamheid kan fataal zijn voor mijn werk dat ik beleef als topsport. Dus: goed en gezond eten, liefst uit het eigen kasje, niet roken, yoga en veel sporten. Voor het eerder genoemde Wielerfestival stellen wij ons steeds de vraag of we toekomstbestendig zijn. Moet alles hetzelfde blijven of moeten we zoeken naar nieuwe en andere items? Omdat ik van orde houd, wil ik dat zaken goed en effectief geregeld zijn en houd ik niet van lange vergaderingen."
Carpe Diem
We naderen het eind van het gesprek. Ze wil nog graag enkele items belichten. "We leven in een rijk en welvarend land en zien iedere dag, ieder uur, zelfs iedere minuut dankzij sociale media wat er elders in de wereld gebeurt. Aanslagen, moordpartijen, oorlogen, natuurgeweld, het maakt mensen onzeker en bang. Anderzijds kan het ons ook murw maken, kan het iets oproepen van 'oh, weer een aanslag'. Ik ben van nature een positief ingesteld iemand en probeer ook als zodanig te leven en dat uit te stralen naar mijn omgeving. Mijn levensmotto is vooral Carpe Diem, pluk de dag, geniet van ieder moment dat je gegeven is. Belangrijk vind ik: er zijn voor de ander, je talenten gebruiken en bewust dankbaar zijn voor wat je hebt. Tijd is voor velen de grootste vijand, maar doordat ik niet of nauwelijks televisie kijk, heb ik 's avonds juist ruim de tijd om te ontspannen bij een boek. Twee dikke pillen in één week: no problem."