Julia (slot)
Wat vooraf ging: Julia is haar thuisland Vlaanderen ontvlucht na de Eerste Wereldoorlog. In Zaltbommel is ze opgevangen in Hotel De Linden, waar ze is blijven werken. Daar ontmoette ze landgenoot Raymond en hij heeft haar ten huwelijk gevraagd.
Even later, toen ze wat bekomen was, zei ze "Ik kan hier toch niet zo maar weggaan?"
"Jawel hoor", zeiden Miep en Stephanus in koor. "Raymond heeft ons al een week of wat geleden op de hoogte gebracht van zijn plannen. We zullen je zeker missen maar willen jouw geluk niet in de weg staan."
In de namiddag van die gedenkwaardige dag, stapten Raymond en Julia in de grote glimmende auto, terwijl Stephanus en Miep hen uitzwaaiden.
Een eindje verder reden ze rechtsaf de dijk op. De dijk, waarop Julia zo'n twee jaar daarvoor hongerig en koud had gelopen en in de verte het hotel zag waar ze liefdevol werd opgevangen en bijzondere jaren beleefde, en waar ze uiteindelijk het geluk hervond.
Ruim veertig jaar later stopte er een auto met een Belgisch kenteken voor het hotel. Het oudere echtpaar dat uitstapte keek er naar en zag dat de prachtige lindebomen allemaal waren verdwenen. Ook de naam van het hotel was veranderd.
"Zullen we naar binnen gaan, Julia", zei Raymond. Want zij waren het. "Dan bestellen we wat te drinken."
Ze bestelden wat en keken om zich heen. Julia vond dat er binnen niet erg veel was veranderd. De uitstraling van het café en het restaurant was nog zo'n beetje hetzelfde als vroeger.
Ze liepen samen naar het tafeltje aan het raam waar ze elkaar op die bewuste eerste avond hadden leren kennen.
Plotseling bleven ze allebei staan en keken naar de muur naast het raam. "Zie je dat Julia?" zei Raymond. "Ja, ik zie het", zei Julia.
Op de muur hing een grote, ingelijste foto van een nog jonge, stralende Julia!
Ze keken elkaar aan en Raymond vroeg aan de man achter de bar: "Wie is die mooie vrouw?" "Dat is Julia, die schijnt hier heel vroeger gewerkt en gewoond te hebben. De foto is daar opgehangen door Stephanus, de vorige eigenaar, vlak voor hij stierf. Zijn vrouw Miep heeft nog een poosje geprobeerd het hotel draaiende te houden, maar dat kon ze niet volhouden dus heeft ze het moeten verkopen. Ze heeft bij de verkoop bedongen dat de foto van Julia altijd op die plek moest blijven hangen. Waarom? Dat moet u mij niet vragen!"
Julia en Raymond keken elkaar aan met vochtig wordende ogen. Raymond betaalde en ze gingen.
Zonder om te kijken stapten ze in de auto en reden dezelfde dijk weer op die ze veertig jaar daarvoor ook op waren gereden toen ze voor de eerste keer samen Hotel De Linden achter zich lieten.