Feyenoord drijft voetbalfamilie van hoop naar vrees naar hoop
Zondag móet het gebeuren!
alblasserdam • Eigenlijk hadden ze het kunnen weten: als je supporter bent van Feyenoord krijg je niets cadeau. De club van Zuid vergt het uiterste van wie haar lief heeft.
"We weten het", zucht vurig fan en ervaringsdeskundige Peter Lodder. "En we hebben het zondag weer eens gevoeld. Man, man wat deed het pijn." Samen met zijn zoons Robin (18) en Mike (17) trok de 47-jarige Alblasserdammer er zondag op uit richting Excelsior Stadion, de plek waar het na achttien jaar moest gebeuren. Dáár zou Feyenoord kampioen worden tegen de stadsgenoot. De vaartocht vanuit het damdorp zorgde al meteen voor prettig kippenvel. "Overal Feyenoord-supporters. Het leek wel of heel Alblasserdam richting Rotterdam trok", vertelt Mike Lodder, zelf voetballer van vv De Zwerver. "Zo mooi om mee te maken."
De belofte van een glorieuze zondagmiddag vervaagde gaandeweg de eerste helft. Feyenoord speelde slecht. "En dan hoop je dat ze na de rust de spanning van zich af kunnen spelen", zegt Robin Lodder. "Niets bleek minder waar. Excelsior maakte na tien minuten 1-0 en snel daarna nóg een goal. Toen wist ik: dit gaat 'm niet meer worden. Wat een drama!" Het werd uiteindelijk ook nog 3-0. De opmaat voor een terugreis vol zwijgzaamheid: een voetbalvariant op een 'stille tocht'. "We hebben niet veel meer tegen elkaar gezegd", weet vader Peter. "Wat móet je zeggen?! We zaten er compleet doorheen." Alle drie hadden ze vrij genomen om na het binnenhalen van de landstitel een maandag lang feest te vieren op en rond de Coolsingel. Een gewenste herhaling van 1999 toen Peter Lodder de vorige kampioenshuldiging van zijn club bijwoonde. "Ik zou het mijn zonen ook zo gunnen om dit mee te maken. Zij hebben zoiets nog nooit meegemaakt. Het is niet te beschrijven hoe je je dan voelt." Peter Lodder was 11 toen hij voor de eerste keer naar De Kuip ging. "Samen met mijn vader naar een Europa Cup-wedstrijd tegen Szombierki Bytom, een Poolse club. Ik zie mezelf nog lopen. De lichtmasten. Het stadion. Binnen komen. Al die mensen. Het veld. Fantastisch! Ik was meteen verkocht. Inmiddels heb ik al zo;n 25 jaar een seizoenkaart voor Vak R. Pa ging tot twee jaar geleden altijd mee. Mijn jongens en diverse andere familieleden zitten er elke thuiswedstrijd."
Komende zondag wacht Peter, Robin en Mike de ultieme finale van een veelbewogen seizoen: de (tweede) kampioenswedstrijd, ditmaal tegen Heracles. Blind vertrouwen in de goede afloop hebben de drie Alblasserdammers niet, daarvoor heeft de 3-0 nederlaag tegen Excelsior er te diep in gehaakt. Maar hoop is er wel. "Feyenoord heeft deze competitie steeds goed en krachtig gereageerd na een verliespartij", zegt Mike Lodder. "Dat móet nu ook gebeuren. Maar ik weet ook dat de druk gigantisch is. Wij voelen dat al zo, voor de spelers is het nog veel zwaarder." Ik durf geen voorspelling meer te doen", zegt Peter Lodder. "En ik wil er al helemaal niet aan denken als we de titel alsnog mislopen. Ik denk dan dat ik een week binnen blijf. En als we kampioen worden? Dan zal ik uitzinnig blij zijn."
Jan Timmer