Lucia houdt zich bezig met haar passie
'Muziek geeft ook liefde'
regio • Lucia Ciobotaru leidt een particuliere muziekschool met vestigingen in Gorinchem, Hank, Woudrichem en Sleeuwijk. Ze werd in 1968 geboren in Roemenië in een gezin met drie meisjes. Over haar ouders zegt ze: "Gelukkig leven zij allebei nog. Zij hebben ons een mooie en warme jeugd weten te geven en dat in een toen nog communistisch land. Ons staatshoofd in Roemenië was destijds Ceausescu die zich gedroeg als een ware dictator. Het was de tijd van de Koude Oorlog, de periode dat Europa nog in tweeën was gedeeld: het westen, democratisch, en het oosten, communistisch. In mijn geboorteland mocht je toen niet vrij spreken, regeerde de leugen en was zelfs vrij denken verboden. Toen onze leider in 1989 met geweld werd afgezet, kreeg Roemenië een nieuwe kans. Die abrupte ommezwaai naar de democratie verliep lang niet altijd gemakkelijk, want veel inwoners waren gewend geraakt aan 'geen vrijheid' en aan een staat die alles voor je regelde. Werkloosheid bestond niet maar werd mede door de marktwerking opeens ook in Roemenië een fenomeen. Nog altijd ben ik verbaasd dat er in supermarkten in een stad als Boekarest Nederlandse tomaten liggen terwijl die in het eigen land ook geproduceerd worden. De eerder genoemde Ceausescu had het land totaal leeggeroofd: al het geld werd uitgegeven aan onzinnige projecten met als gevolg dat er regelmatig van alles niet te koop was."
"Mijn ouders hebben me gestimuleerd om te gaan studeren aan de universiteit en dat werd economie, maar mijn hart lag bij muziek. Ik studeerde niet alleen af als econoom, maar ook als musicus met als specialisatie zingen. Na de revolutie van '89 ben ik overal op de wereld gaan zingen, vooral populaire liedjes, maar ook zong ik vaak jazz. Ik reisde in die tijd veel. In 1998 was ik met de band in Egypte om te zingen in hotel Palm Beach te Hurghada waar ik mijn huidige partner Peter ontmoette. Vriendschap werd liefde en nog altijd is hij mijn grote steun. Eenmaal in Nederland nestelden we ons in Gorinchem en leerde ik snel de Nederlandse taal die ik nog altijd prachtig vind. Een tante van Peter zag een advertentie: zangeres gevraagd. Ik werd aangenomen en je gelooft het of niet: ik zong niet veel later Nederlandstalige nummers van Corry Konings, Frans Bauer en Marianne Weber, toen nog puur fonetisch. Met deze band, the Black Birds, trad ik drie keer per week op, een mooie tijd die ik later voortzette bij een groep rondom Nijmegen. In 2004 kwam het serieuze werk op mijn pad: ik besloot me toe te gaan leggen op zangles."
Lucia praat makkelijk, straalt enthousiasme uit, voelt zich thuis in Nederland. "Tot op de dag van vandaag ervaar ik Nederland als een tolerant land: ik kan hier mijn talenten tot bloei laten komen. Inmiddels leid ik een muziekschool waar zeventien zeer gemotiveerde docenten werken en waar meer dan driehonderd leerlingen les krijgen. Noem het instrument en ik zorg voor een gedegen leraar. Zelf ben ik zangcoach en help jong en oud om de stem verantwoord te gebruiken. Diverse koorleden volgen mijn lessen, maar ook jonge mensen die hun stem geforceerd gebruiken, help ik met de juiste technieken. Misschien moet ik me wel stemcoach gaan noemen want ook managers, leerkrachten en directeuren die niet goed omgaan met hun stem, begeleid ik. Het geeft me een enorme kick om jonge mensen mogelijkheden aan te reiken waarmee zij zich kunnen ontplooien. Ik ben altijd op zoek naar nieuwe uitdagingen en leer iedere dag van mensen om me heen. Mijn streven is om mensen te motiveren, om hen te steunen in hun drive om het volgende level te bereiken. En ja, je mag zeggen dat ik gedreven en enthousiast ben, dat ik resultaatgericht ben en het beste in mensen naar boven probeer te halen." Ze begeleidde onder andere zanger Jelle de Boon uit Gorinchem die nog niet zo lang geleden een zangwedstrijd in België won, waardoor hij als lid van een BoyBand kon doorbreken.
Ze hoeft niet lang na te denken als het over de toekomst gaat. "Gezond zijn en gezond blijven is het belangrijkste. Wie net als ik plezier beleeft in het leven, is bevoorrecht. Mijn werk is mijn passie en iedere dag kan ik niet wachten om weer aan de slag te gaan. Peter speelt in dat geheel een belangrijke rol: hij steunt me, corrigeert me, trekt aan de teugels om me niet te laten doordraven. Dankzij hem is er weer balans in mijn leven gekomen en dat adviseer ik iedereen die denkt dat werk het belangrijkste op aarde is." Op de vraag hoe ze zo blij en gemotiveerd blijft zegt ze: "Ik kijk nauwelijks televisie omdat ik niet telkens geconfronteerd wil worden met die enorme stroom van dagelijkse ellende. Het komt goed met de wereld, daar ben ik van overtuigd vooral als ik kijk naar de jeugd. Ik geloof in jonge mensen en weet uit ervaring hoe belangrijk muziek juist in hun levens is. Muziek geeft je niet alleen plezier, maar ook liefde. Van onschatbare waarde bij dit alles is natuurlijk een opvoeding met overdracht van normen en waarden."