WNC'er Giel Goesten zeker jaar aan de kant met zware blessure
'Ik weet wat me te wachten staat'
waardenburg • Giel Goesten ziet de situatie in de met 1-0 gewonnen wedstrijd van WNC tegen DHSC nog goed voor zich. Met de bal aan zijn voet wil hij een tegenstander blokken om het spel te kunnen verleggen. De linksbuiten van DHSC loopt echter vol in zijn knieholte. "Toen was het over en uit. Ik hoorde iets knappen", zegt Goesten. "Ik schrok me kapot en ik dacht 'dit overkomt me toch niet nóg een keer?' Ik heb daarna drie weken hoop gehouden, tegen beter weten in."
Want ook dit keer bleek hoop niks anders dan uitgestelde teleurstelling. Vorige week kreeg Goesten van de arts in het Jeroen Bosch Ziekenhuis in Den Bosch te horen hij voor de tweede keer een zware blessure heeft opgelopen. "Dan zakt de grond onder je voeten weg. Ik weet welke ellende me te wachten staat." In 2012 maakte Goesten al een keer hetzelfde mee toen hij net de stap van Jan van Arckel naar Roda Boys had gemaakt.
"Je kunt beter je arm breken. Dan weet je dat je acht of tien weken later weer fit bent. Met een knieblessure is het van veel meer factoren afhankelijk of je weer fit wordt." Opvallend is dat broer Bart Goesten, die afgelopen zomer van Roda Boys naar Nivo Sparta overstapte, eind vorig seizoen hetzelfde meemaakte. Met hem gaat het nu weer de goede kant op. "Sommige mensen zeggen dan dat het in de genen zit, maar daar ben ik het echt niet mee eens. Dit kan iedereen overkomen, dit is pure pech en gewoon ontzettend jammer als je zo graag voetbalt."
Revalidatie
Goesten zal nu eerst geopereerd moeten worden. Door zijn eerdere ervaring weet hij precies wat hem te wachten staat. "Ik moet nu eerst rust houden om me voor te bereiden op de operatie. Daarna begint het revalidatie-traject en moet ik eerst weer leren lopen. Daarna mag je weer fietsen en hopelijk sta ik zes maanden na de operatie weer op het veld. Afhankelijk van hoe het gaat, kun je na in totaal negen tot twaalf maanden weer bij de groep aansluiten. Maar echt fit ben je dan nog niet natuurlijk."
Goesten weigert echter om bij de pakken neer te gaan zitten en gaat er alles aan doen om weer terug te komen. "Natuurlijk ga ik dat doen. Ik ben pas 22 en hoop nog zeker tien jaar te kunnen en vooral mogen voetballen. Het gaat een zware periode worden, maar mijn liefde voor de sport is te groot om op te geven", aldus Goesten, werkzaam bij een verswaren-groothandel in Zaltbommel. "Dat is gelukkig een functie op kantoor. Dus op een fase kort na de operatie na, kan ik gewoon blijven werken."
Medeleven
En het ging zo goed met Goesten en WNC. "Ik was hier vorig jaar op twee schorsingen na altijd basisspeler en we hebben een goed seizoen gedraaid. Na een slechte start deden we nog tot de laatste speeldag mee om de titel en haalden we de nacompetitie om promotie naar de hoofdklasse. Jammer genoeg viel die met twee nederlagen nogal tegen." Hoewel verschillende clubs interesse hadden in de diensten van Goesten, bleef hij bij WNC. "Ik heb het hier goed naar m'n zin en wilde nog wel een jaar bovenin de eerste klasse voetballen." Met WNC gaat het goed dit seizoen. De ploeg speelde op de eerste speeldag nog doelpuntloos gelijk bij Bennekom, maar wist alle vier de daaropvolgende wedstrijden te winnen en is één van de ongeslagen koplopers in de 1e klasse C is, liep het voor Goesten dus anders. "Die tien seconde waarin zoiets gebeurt, kosten me nu anderhalf jaar. Ik heb ook niks meer van iemand van tegenstander DHSC gehoord en dat is vreemd, al deed hij het ook niet expres. Die jongen die me plat loopt huppelt nu gewoon weer lekker rond." Goesten kreeg vanuit andere hoeken overigens genoeg medeleven. "Ik heb heel veel berichtjes gehad en zelfs een bos bloemen van supporters van Roda Boys. Ik weet dat ik me een jaar langs de kant moet staan verbijten. Dan doet dit medeleven je wel goed."
Maarten van Hoogevest