'Het pesten maakt me kapot van binnen'
"Ik ben een meisje van 16 jaar en zit in de vierde klas. Ik maak het pesten nog elke dag mee. Ik moet er elke dag mee leven en er is geen enkele dag dat het voor een keertje ophoudt. Ik word al gepest vanaf groep 5. Dat kwam vooral door mijn lengte, ik was de kleinste van de klas. Toen ik 11 jaar was, was ik 1,34 meter. Elke dag werd ik gepest en kreeg ik namen naar mij toe geschreeuwd. Lilliputter, smurf. Ik had een beste vriendin, maar die trok zich er niet veel van aan. In de pauze zat ik in een hoekje alleen bij de fietsen te eten.
Naarmate ik ouder werd en in de eerste klas van de middelbare school terechtkwam, werd het gepest minder. Ik kreeg een aantal andere vriendinnen. Maar zo ineens na een tijd werd ik door één van mijn beste vriendinnen beschuldigd van dingen. Ze had geen reden, maar ik moest de schuld overal maar voor op me nemen. Daar begon het weer… Natuurlijk, ik weet achteraf: ik zag er niet charmant uit in die tijd, ik had een brilletje, droeg niet de mooiste kleren en had niet iets waardoor anderen tegen me op keken. Ik was een makkelijk doelwit. Vooral omdat ik erg onzeker was, door het eerdere gepest op de basisschool.
Nu zit ik in de vierde en heb ik het gevoel dat het toch steeds erger wordt. Op de basisschool waren het dingen die tegen me gezegd werden. Nu wordt het alsmaar meer fysiek. Ik draag geen bril meer en heb me gekleed naar andere meiden maar toch. Mijn twee beste vriendinnen, die ik eerst niet had, komen nog niet voor me op.
Een dag op school ziet er voor mij als een hel uit. Elke dag krijg ik woorden naar mijn hoofd geschreeuwd zoals 'hoer' en 'sletje' en dat ik zielig ben en aandacht zoek. Wat ik ook zeg tegen ze, het stopt werkelijk waar niet. Ik heb ze nooit iets aangedaan en snap niet waar ik het aan verdien. Elke dag krijg ik namen naar mijn hoofd geschreeuwd. Elke dag wordt er over mijn lengte gespot. Dat begint als ik de bus in stap op weg naar school, in elke pauze en les en het stopt pas als ik thuis ben. Op school word ik getrapt, in mijn gezicht geslagen en word ik keihard vernederd. Laatst liep ik langs en drie mensen tegelijk gingen me pootje haken. Ik viel heel erg hard op mijn knieën. Die pijn doet me niks, maar die schaamte voel ik des te erger. Het moment dat ze je aankijken en ze keihard beginnen te lachen.
Ik zit er nu elke dag over na te denken. Ben ik wel goed genoeg? Ben ik niet mooi? Ben ik te dik? Het maakt me kapot van binnen. Ik hoop dat het ooit stopt, zo kan ik niet verder met mijn leven."
Dit is één van de blogs op www.pesten.nl, de website van Stichting Pesten.