Gezienus d'n ongewone….
Met de aanleg van de Betuwelijn werd begonnen in 1997. Om dit project te kunnen realiseren, vonden er nogal wat onteigeningen plaats van particuliere bezittingen. Dat de emoties soms hoog opliepen, is te begrijpen. Wrang is het te moeten constateren dat nu, tien jaar na de opening van de Betuwelijn in 2007, deze nauwelijks wordt gebruikt.
Ruim 150 jaar geleden moest er ook worden onteigend, toen ten behoeve van de aanleg van een spoorweg van Kuilenburg naar Zaltbommel. Koning Willem III ondertekende de wet van 22 april 1864. Er was grote behoefte om Noord- en Zuid-Nederland met elkaar te verbinden door middel van een vaste spoorwegverbinding met een spoorbrug over de Waal bij Zaltbommel. Naast economische redenen was er ook de dreiging van een Frans-Duitse oorlog en was het dus van belang dat bij een mobilisatie van Nederlandse troepen een snelle route naar het zuiden beschikbaar kwam voor militaire transporten.
Een immens groot project waar veel arbeidskrachten voor nodig waren, die deels werden geworven onder de arme bewoners van de Drentse veengebieden. Onder hen bevond zich een jongeman van zo'n jaar of zestien met de welluidende naam Gezienus.
Hij had een arbeidscontract getekend waarin stond dat hij zijn werkzaamheden zou blijven verrichten tot en met de aanleg van de spoorbrug bij Zaltbommel. Een deel van het overeengekomen loon zou vooruit worden betaald aan zijn ouders. Tijdens de werkzaamheden, welke zeker een aantal jaren zouden gaan duren, zou hem wekelijks wat geld worden uitbetaald. De dagelijkse kost en slaapgelegenheid kwam voor rekening van de spoorwegmaatschappij.
De werkzaamheden aan de spoorweg vorderden gestaag en op een dag zag Gezienus voor het eerst de rivier de Waal bij Zaltbommel voor zich opdoemen, vanaf de oevers van het dorp Waardenburg. Tijdens de aanleg van de spoorbrug ontving Gezienus het droevige bericht van het spoorwegbedrijf dat zijn ouders, kort na elkaar, waren overleden. Hij realiseerde zich dat na beëindiging van zijn contract er voor hem geen thuis meer zou zijn, aangezien de woning vast en zeker opnieuw zou zijn verhuurd door de huiseigenaar.
Daarom nam hij het besluit niet meer terug te keren naar het Drentse land, maar zich in de stad Zaltbommel te vestigen. Een besluit dat voor hem ingrijpende gevolgen zou hebben…!
Wordt vervolgd