Sachem voor dummies
In het Kontakt van woensdag 10 mei wil de heer Groenen ons geruststellen: 'voor chemie hoef je niet bang te zijn'. Dat ben ik ook niet. Wel ben ik bang dat te veel mensen uit zijn gebabbel zullen afleiden dat we het nadenken beter aan hem kunnen overlaten, omdat chemie nu eenmaal toch niet te begrijpen valt. In deze staat van gedachteloosheid heeft Groenen ons het liefst, want dat geeft Sachem de ruimte om te doen wat bedrijven nu eenmaal doen: zo veel mogelijk winst maken tegen de laagst mogelijke kosten.
Het probleem dat Stiching Veiliger Zaltbommel signaleert bij de toekomstplannen van Sachem is niet moeilijk te volgen. Het bedrijf wil zijn productie verhogen met 25%, maar kan en mag op deze locatie niet verder uitbreiden. Eigenlijk zou Sachem dus moeten verhuizen. Sachem houdt echter vast aan deze (goedkope) locatie en kiest ervoor om de bestaande reactoren maximaal te belasten. Juist dáár schuilt het gevaar.
De huidige maximaal toegestane productie is 32.000 ton eindprodukt per jaar. Dit is ook de capaciteit van de fabriek. Sachem wil de productie naar 40.000 ton brengen door het productieproces te versnellen. Daartoe wordt de druk in de ketels opgevoerd. De verouderde reactoren moeten hiervoor technisch worden aangepast.
Als we aannemen dat dit probleemloos is, wat nog maar de vraag is, dan zijn we er nog niet. De fabriek levert in dat geval 25% meer eindproduct af dan voorheen. Sachem mag deze extra productie niet zelf opslaan en moet het dus meteen afvoeren. Theoretisch is het mogelijk om precies zoveel te produceren als er direct kan worden afgenomen en afgevoerd. In de praktijk lukt dit alleen als er in de keten van fabriek tot afnemer nooit onregelmatigheden optreden. Dit lijkt eerder op gevaarlijk wensdenken dan op een realistisch plan en het is voor mij een reden te meer om de Stichting te steunen in hun verzoek tot een onafhankelijk onderzoek. Chemie is vast niet eng, maar een chemisch bedrijf waar niemand meekijkt, is dat wel degelijk!
Lily van Haren, Rossum
Bedankt!
In twee achtereenvolgende Nieuwsbrieven vroegen wij of zich goedwillende Bommelaren wilden melden om de Stolpersteine die in Zaltbommel liggen zo nu en dan op te poetsen. De steentjes waarvan de bovenkant uit messing bestaat met de namen van in concentratiekampen vermoorde joodse medeburgers - oud en jong - zijn in de loop der jaren nogal vaal geworden. In Zaltbommel liggen er ongeveer 40 en er komen er - naar wij hopen dit jaar - nog tien bij. In eerste instantie dachten wij: dit is een klus voor scholieren, want in andere plaatsen in ons land wordt deze taak ook door hen vervuld, maar nu zagen wij tot onze blijdschap Karen de Bondt en Annegien Loudon-Koudijs aan het werk. Hartstikke goed en bedankt!
De steentjes liggen er opdat wij niet vergeten wat een leed mensen kan worden aangedaan als racisme de kop opsteekt en niet wordt beteugeld.
Aart Vos, secr. Stichting MIKWE, een joodse erfenis in Zaltbommel