Volgend jaar van Noordkaap naar Doorn
'Fietsen heeft me geholpen'
"Knop omzetten, kop in de wind en trappen maar." Zo omschrijft Freddy de Lang uit Rossum zijn favorieten bezigheid van het laatste jaar: fietsen. En dat terwijl hij jarenlang vijf pakjes shag per week rookte en twee liter cola per dag dronk. "Anderhalf jaar geleden ben ik gestopt met cola drinken en met hulp van de huisarts ook met roken", vertelt hij. "Mijn conditie is er flink op vooruit gegaan." Vorig jaar kocht hij zijn eerste racefiets, sloot zich aan bij I Can Wounded Warriors Cycling Team (ICWWC) en ging hij fietsen. "Dat geeft me zoveel rust, met de wind op de kop en trappen maar. Het fietsen heeft me ontzettend geholpen, geeft me zoveel voldoening en rust."
Freddy lijdt aan het Post Traumatisch Stress Syndroom (PTSS). Aan de buitenkant zie je niks aan hem, maar hij is 'psychisch gewond'. Hij heeft jarenlange behandelingen gehad en slikt elke dag medicatie. "Ik heb goede dagen en slechte dagen. Een ijzeren discipline is belangrijk. Ik sta elke dag vroeg op, verzorg het ontbijt voor de kinderen en breng ze dan naar school. Daarna neem ik mijn rustmoment, bijvoorbeeld door te gaan fietsen", vertelt hij. Bij de 'Wounded Warriors' voelt hij zich helemaal thuis. Veel leden zijn veteranen, uit het leger, maar ook uit bijvoorbeeld de politie, die lichamelijk of psychisch gewond zijn. Ze begrijpen elkaar, ze steunen elkaar. Zo is het voor Freddy heel moeilijk om overeind te blijven in een te drukke omgeving, die je bij grote wielerevenementen natuurlijk altijd tegenkomt. Bij de Ronde van Vlaanderen bijvoorbeeld of de Amstel Gold Race. Freddy doet er aan mee, omdat zijn eigen club er bij is. "Als anderen zien dat het voor mij te lastig wordt, gaan ze om heen staan om me te beschermen", legt hij uit. "Ze gaan letterlijk om me heen staan en dat is een heel fijn gevoel."
Eigenlijk wil hij helemaal niet over zichzelf praten en al helemaal niet over het verleden. Hij praat het liefst over het nu en over de toekomst. En dan vooral over volgend jaar juni. Dan start op 18 juni de Wounded Warriors Life Ride, een 3200 lange fietstocht met als ondertitel 'Noordkaap - Doorn: van de Eenzaamheid terug naar de basis'. De tocht is voortgekomen na een andere fietstocht, in augustus 2015. Toen vertrokken 35 lichamelijk en/of psychisch gewonde veteranen en begeleiders op de fiets naar Sarajevo. De deelnemers gingen bewust hun angsten tegemoet, aangezien velen van hen in Bosnië zijn getraumatiseerd. Bij die trip bleek dat veel deelnemers baat hebben bij het sporten, bij het contact met lotgenoten en het hebben van een nieuw doel in hun leven.
'We gaan laten zien dat zij en wij niet afgeschreven zijn voor de maatschappij'
Bij de tocht van volgend jaar doen niet alleen maar veteranen mee, ook een groep van ongeveer tien jongeren van Stichting Pluryn gaat de uitdaging aan. Die jongeren hebben niet-aangeboren hersenletsel of met een (licht) verstandelijke beperking of gedragsproblematiek. "We willen die jongeren laten bewijzen dat zij niet afgeschreven zijn voor de maatschappij", legt Freddy uit. "Net zoals wij veteranen willen bewijzen dat we niet afgeschreven zijn en dat we elkaar kunnen helpen en motiveren." De deelnemers fietsen in tien dagen tijd, in estafettevorm, van Tromsø aan de Noordkaap in Noorwegen, via Zweden, door Denemarken en Duitsland naar Nederland. Eindpunt is het Veteranen-instituut in Doorn. De reis is een enorme logistieke operatie, want in totaal gaan 60 tot 80 mensen mee. Mensen en materialen moeten eerst helemaal naar het noorden vervoerd worden. Tijdens de estafette-tocht zijn vele busjes nodig voor het vervoer van degenen die op dat moment even niet op de fiets zitten en iedereen moet natuurlijk eten en drinken. En waar laat je zo'n grote groep mensen overnachten. "We hebben al contacten met het Zweedse leger", vertelt Freddy. "Misschien kunnen zij iets voor ons betekenen."
Twee grote sponsors hebben zich al aan het evenement verbonden: BioRacer (wielerkleding) en Giant (fietsen). Maar de Wounded Warriors hebben nog meer sponsors nodig. Daarom deed een groep veteranen zaterdag 13 mei samen met een deel van de jongeren mee aan het Marianne Vos Wielerfestival in Aalburg. Die wedstrijd van 25 kilometer vormde het startpunt om aandacht te vragen voor de grote toch in juni volgend jaar. "Met onze deelname willen we die jongeren uit het verdomhoekje halen", benadrukt Freddy. "Ze hebben allemaal een beperking en zullen altijd afhankelijk zijn van anderen, maar ze gaan wel allemaal naar school en kunnen zich nuttig maken voor de maatschappij."
En dat geldt ook voor de veteranen. Ze zijn allemaal gewond, maar nog niet afgeschreven. Voor Freddy is het al weer bijna twintig jaar geleden dat hij voor defensie in Bosnië was. "Maar de tranen blijven komen", zegt hij.