'Erg spijtig om het Bossche bisdom te moeten verlaten'
Ron van den Hout wordt bisschop
hedel • Vraag je vicaris-generaal Ron van den Hout (1964) naar zijn favoriete plekje in de Bommelerwaard, dan loop je ineens op het zonovergoten kerkhof van Hedel. "Het is direct achter mijn huis en ik loop daar graag te bidden." Een mooie begraafplaats, zeker. Er zijn vandaag maar liefst drie tuinlieden in de weer.
Aanleiding voor de wandeling over de dodenakker is de benoeming van de vicaris tot bisschop van Groningen-Leeuwarden, het bisdom dat de provincies Groningen, Friesland, Drenthe omvat. "En de Noordoostpolder", voegt Van den Hout er aan toe.
"Op 3 juni aanstaande word ik gewijd als bisschop. Tot die tijd ben ik vicaris, pastoor en deken. Maar zeg maar gewoon pastoor tegen me." Dat is typisch voor de bisschop 'elect', wat betekent dat hij wel al tot bisschop benoemd is, maar nog niet tot bisschop gewijd. Geen poespas, geen drukte en zeggen wat je bedoelt. Dat zal de pauselijke apostolische nuntius monsigneur Aldo Cavalli ongetwijfeld onderschrijven, want toen zijne eminentie pastoor Van den Hout belde om een onderhoud, nodigde deze hem direct uit in Hedel in plaats van naar Den Haag te komen.
Van den Hout: "Ik had allerlei afspraken die ik dan niet hoefde af te zeggen. Voor de nuntius was dat geen enkel probleem. Op dinsdag 21 maart om vier uur 's middags reed de auto met chauffeur hier het terrein op. Even later kreeg ik een brief overhandigd. De tekst kon niet korter. Vrij geciteerd las ik dat de nuntius verheugd was om mij mee te delen dat paus Franciscus mij benoemd had tot bisschop van Groningen-Leeuwarden."
"Mijn eerste gedachte was: wat gebeurt er nu? En de volgende: wat moet ik hier nu mee? Ja of nee zeggen? Ik probeerde nog wat nadelen en bezwaren te uiten, maar ik voelde al meteen aan dat die niet steekhoudend waren. Met de vraag om een schriftelijke reactie vertrok de nuntius toen weer naar Den Haag. Vervolgens heb ik overlegd met een bevriende priester waarna mij duidelijk werd dat ik hier geen nee op kon zeggen. 's Anderdaags stuurde ik een kort briefje terug met daarin de mededeling dat ik het erg spijtig vond om het Bossche bisdom te moeten verlaten, maar dat ik de benoeming accepteerde. Inmiddels heb ik mijn nieuwe werkterrein al twee keer bezocht om kennis te maken, en ik moet zeggen: de ontvangst was buitengewoon hartelijk."
Voor pastoor Van den Hout breekt er een nieuwe, uitdagende periode aan. Maar terugkijkend op de afgelopen negen jaar kun je er niet omheen dat het voor vele kerkgangers ook een verdrietige periode is geweest met kerksluitingen die niet altijd op begrip konden rekenen. Van den Hout: "Toen ik hier aantrad hadden we nog zeven katholieke kerken. Zeven parochies samenwerkend in één Pastorale Eenheid met één bestuur en één Pastoraal Team, en één secretaresse. Dat is toen als gevolg van bisschoppelijk beleid omgevormd tot een fusie waarbij ook is besloten om twee kerken aan de eredienst te onttrekken, zoals dat heet. Inmiddels is dat gebeurd en zijn de kerken van Rossum en Hedel verkocht."
In de Bommelerwaard was er veel onbegrip, verdriet en zelfs boosheid over deze gang van zaken. Hoe is de pastoor daarmee omgegaan? "Ik heb dat over me heen laten komen en ben met de mensen in gesprek gegaan. Omdat ik inmiddels vicaris was geworden had ik minder pastorale taken; dat maakte het wel eens lastig. Maar ondanks de acties die op touw waren gezet, kan ik gelukkig nog overal aanbellen en binnenlopen. Ik ben daar steeds nuchter in blijven staan."
Op de vraag of er uiteindelijk maar twee katholieke kerken zullen overblijven haast de pastoor zich te zeggen dat de kwestie 'ingewikkeld' is en dat hij daar niet op vooruit kan lopen. Hij kan en wil daar geen enkele uitspraak over doen. Dat laat hij liever over aan zijn opvolger.
Vincent Wibier