'Werk bij de marechaussee is nooit saai'
Willemien wordt uitgezonden
Zeventien jaar was ze nog maar toen ze solliciteerde bij de Koninklijke Marechaussee. Inmiddels is ze 42 jaar, ze werkt nog steeds bij de Marechaussee en dit jaar gaat ze voor het eerst op missie naar Afghanistan. "Als je bij Defensie werkt, dan weet je dat dit er bij hoort", zegt Willemien.
Volgens haar moeder wist Willemien al op heel jonge leeftijd wat ze wilde worden. Dat kwam nadat ze op televisie een uitzending had gezien van Prinsjesdag. "Die uniformen. Dat vond ik prachtig", lacht ze. De jonge in Nederhemert opgegroeide 17-jarige werd aangenomen, nadat ze in Aalst haar Mavo-diploma gehaald had en ging als Marechaussee de opleiding in. Een rijbewijs had ze nog niet, maar ze kon met collega's uit de buurt meerijden naar haar werk. Op haar achttiende haalde ze het felbegeerde roze papiertje en ging ze meteen door voor de militair groot rijbewijzen voor vrachtwagen en bus. Ze werd onder andere ingedeeld in de 'ceremoniële ploeg'. Daar stond ze dan in ceremonieel tenue, compleet met bontmuts en sabel tijdens ontvangsten van internationale hoge gasten zoals president Michail Gorbatjov van de Sovjet-Unie, president George W. Bush van de Verenigde Staten of de Palestijns leider Yasser Arafat.
In de loop der jaren volgde ze meerdere opleidingen. "Dat is één van de voordelen van werken bij Defensie", vertelt ze. "Je krijgt alle kansen om je verder te ontwikkelen."
Willemien werkte bij de beveiliging van het Koninklijk Huis. "Dat was soms heel grappig", vertelt ze. "Dan stond je op wacht en stopte er bussen vol met Chinese of Japanse toeristen, die dan foto's van je gingen maken." Bijzonder vond ze ook de momenten dat ze de Gouden Koets van dichtbij heeft gezien. De keer dat toenmalig Koningin Beatrix een praatje met haar maakte zal ze ook niet meer vergeten. "Ik vertelde haar onder meer waar ik vandaan kwam. Maanden later zag ik haar weer en ze vroeg hoe het ging in de Bommelerwaard." Een fotografisch geheugen met welgemeende interesse voor haar medewerkers.
Ook werkte Willemien een tijd in Brussel, bij het hoofdkwartier van de NAVO. Ze werd ingedeeld bij de beveiliging en werd voor vele taken ingezet, onder andere het bezorgen van diplomatieke post. Op haar 26ste volgde ze de opleiding tot onderofficier en kwam ze terecht bij de militaire politie. Van 'straatdiensten' in uniform kreeg ze steeds meer andere taken en kwam ze terecht bij de recherche van de Marechaussee in Den Bosch. Daar deed ze onder andere onderzoek naar criminele organisaties op het gebied van mensenhandel, drugshandel en fraude. Tegenwoordig is ze adjudant en werkt ze als analist. Toch blijft de ceremoniële kant van haar werk af en toe lokken. Zo was ze in vol ornaat aanwezig bij de inhuldiging van koning Willem-Alexander op 30 april 2013. "Ik stond aan de achterkant van het paleis", weet ze nog goed. "Vanuit die uitgang gingen alle gasten naar de kerk. Het was heel bijzonder om dat van zo dichtbij mee te mogen maken."
Het zal wennen worden om in Afghanistan te werken. Voor het eerst sinds jaren moet ze weer dagelijks een uniform aan, ze is 24 uur per dag beschikbaar en 's avonds eet ze niet thuis in Gameren met haar gezin, maar met haar collega's in de eetzaal. "Maar het is ook bijzonder om mee te maken", zegt ze. Bij Defensie werken op dit moment nog steeds veel meer mannen dan vrouwen, ongeveer tien procent is vrouw. Toch is de groep waar ze in komt te werken heel gevarieerd; mannen, vrouwen, jong, wat ouder, hoog en lager opgeleid. Ook werken de Nederlanders samen met militairen van andere Europese landen zoals Zweden en Duitsland. "Die mix van verschillende mensen maakt het bijzonder", vindt Willemien. "En ik vind het ook erg leuk om weer internationaal te werken." De afgelopen maanden heeft Willemien diverse trainingen en opleidingen gevolgd om zich voor te bereiden op haar uitzending. De hele militaire opleiding heeft ze in korte tijd weer intensief herhaald. Uitgezonden militairen moeten natuurlijk beschikken over een prima conditie en allerlei vaardigheden beheersen. In Afghanistan hebben ze een prima legering. De Nederlanders hebben hun eigen verblijf, maar eten wel samen met militairen van andere landen. In hun vrije tijd gaan de meesten sporten of ze kijken een filmpje. Geestelijk verzorgers zorgen voor kerkdiensten of organiseren gesprekken over allerlei onderwerpen.
'Als je bij Defensie gaat werken, dan weet je dat dit er bij hoort'
Voor het thuisfront was het wel even slikken toen het nieuws van haar uitzending bekend werd. Nog niet eerder is ze zo lang van huis geweest. "Gelukkig werkt mijn man ook bij Defensie", vertelt ze. "Hij kan zich verplaatsen in situaties en begrijpt hoe het werkt, hij wordt in de toekomst ook nog eens uitgezonden. Dan moet hij net als ik zijn eigen afweging maken. Je mag één keer een verzoek weigeren, maar als je na het tweede verzoek nog niet op missie wil, dan zal je worden ontslagen."
Toen Willemien 25 jaar geleden solliciteerde had ze niet kunnen denken dat ze zolang bij de Marechaussee zou blijven werken. "Maar werken bij Defensie is nooit saai, er is steeds weer een uitdaging. Het is de bedoeling dat je elke paar jaar solliciteert op een andere functie, je bent altijd bezig met opleidingen, jezelf ontwikkelen. Dat maakt het leuk." Ze verwacht dat ze na haar terugkeer uit Afghanistan weer aan de slag gaat als analist bij de recherche, een mooie functie met veel uitdagingen. In de toekomst hoopt ze ooit nog internationaal aan het werk te kunnen, bijvoorbeeld bij Europol.