Wonen op landgoed Schoonenburgh
(ingezonden brief)
Vorige week stond er in alle streekbladen een grote advertentie over wonen op het landgoed Schoonenburgh. De info vermeldde de aanstaande bouw van 22 koopappartementen op het landgoed. De open dag, afgelopen zaterdag 28 oktober, leverde veel aspirant-kopers en/of nieuwsgierige bezoekers op, die nadat ze hun auto op aanwijzing van een parkeerwachter in de aangroeiende rij hadden geparkeerd, aan konden sluiten in de rij wachtenden voor een prachtige brochure en verdere info. Gelukkig was er natuurlijk een hapje en een drankje.
Ondergetekende was er ook. Als schrijfster voor o.a. Groene Hart Leven was ze enkele jaren geleden bij de landeigenaar, de heer Ad den Boer geweest, om een artikel op te tekenen over zijn plannen voor het landgoed. Daar waar in Nederland zoveel natuur en landschap verloren gaat zijn mensen, die herwonnen groengebieden weer terug willen brengen bij de "gewone man/vrouw", van onschatbare waarde. Een artikel in Groene Hart Leven, was dan ook zeker op zijn plaats.
De heer Den Boer vertelde enthousiast over zijn landgoed in ontwikkeling, waarin iedere Nieuw-Lekkerlander heerlijk in de natuur zou kunnen verpozen. Behalve ruimte voor de natuur, zouden er twee woningen komen. Een voor hemzelf en een voor zijn zoon. Logisch, een landgoedeigenaar wil graag wonen op zijn landgoed, dacht de schrijfster toen nog. Toch even doorvragen: Verder geen woningen? "Nee, verder geen woningen." Het ging erom, dat de natuur georiënteerde recreant en omwonenden konden genieten van deze omgeving. Behalve dit goede doel had en heeft de heer Den Boer ook zitting in diverse natuur-gerelateerde commissies. Duidelijk iemand met hart voor de groene zaak!
Inmiddels is het 2017. "Wonen op een landgoed", staat er in de brochure. "Een eigen stek in een oase van rust, ruimte en groen. Wie droomt daar niet van? De 22 exclusieve koopappartementen die gerealiseerd worden maken deze droom waar." Achtergrondinformatie over landgoederen, te vinden op overheidswebsites, geschreven in ellenlange verhandelingen, vertellen de lezer in grote lijnen wat mag en niet mag. Lezende de (on)mogelijkheden voor landgoedeigenaren lijkt het dat de heer Den Boer zich aan de (maximaal haalbare bewonings)-regels houdt. Het Rijk lijkt het principe te huldigen: "Voort wat hoort wat", met andere woorden, wie wat voor de natuur over heeft, krijgt wat bouwstenen terug. De procedure is echter nog niet helemaal rond, en de vraag: mag dit in het buitengebied, is volgens mij nog niet duidelijk beantwoord. Even wachten op het slotakkoord dus.
Wat zit er dan dwars? Dit: Navraag bij leden van de natuurcommissies leert mij, dat zij hier ook niets van af wisten en evenals ik zeer verbaast (verbolgen?) zijn, nu blijkt dat de natuurontwikkelaar Den Boer toch vooral projectontwikkelaar blijkt te zijn. Noemt men dat nou boerenbedrog?
Geri de Lange-Mes
Kinderdijk