'Dit vak is me op het lijf geschreven, omdat ik zo'n knutselaar ben'
Liefhebber van precisiewerk vertrekt
brandwijk • "Dan had ik bruggen gebouwd in het groot", zegt hij. In de personeelskamer van de praktijk aan de Prins Clausstraat blikt hij terug, samen met assistente Tine van Houwelingen en zijn opvolgster, tandarts Connie Gilissen-Verdonk.
Nog voordat het interview echt is begonnen laat Luijten een vergeeld exemplaar van Het Kontakt zien, van 17 september 1981. Daarin staat dat de gemeente Brandwijk een woningwetwoning beschikbaar had gesteld voor een nieuwe tandarts die een week eerder in de Julianastraat zijn praktijk was begonnen. Het artikel laat zich lovend uit over de moderne apparatuur van de nieuwe tandarts, met een verstelbare stoel die 'in de meest gerieflijke stand' kon worden gezet. Dat was nieuws in die tijd.
Japanse puzzel
Dat Luijten niet naar Delft ging, maar werd ingeloot voor tandheelkunde, is iets waar hij blij om is. "Dit vak is me op het lijf geschreven, omdat ik zo'n knutselaar ben, hoe kleiner hoe leuker. Ik hou van heel precies werk." Even daarvoor heeft hij over zijn hobby's verteld. "In de timmerwerkplaats van Met Elkaar Voor Elkaar knutsel ik met hout. Ik heb onder andere een Japanse puzzel in elkaar gesleuteld. De handvaardigheid die nodig is bij mijn vak, dat sprak me aan." Wat hem ook goed bevalt aan zijn vak is de communicatie met mensen.
Volgens Gilissen en Van Houwelingen is Luijten een man die openstaat voor veranderingen. Gilissen: "In oktober 2013 heb ik de praktijk overgenomen. Van een solopraktijk groeiden we naar een praktijk met 3 tandartsen en meerdere assistentes. Ik vind het heel knap dat hij er goed mee om kon gaan dat er een jonge collega binnenkwam die bepaalde dingen anders doet." Opzij kijkend naar Luijten: "Terwijl je al jaren je eigen praktijk had." Luijten lacht. "Hier werk ik met een groter team, maar die ene man tussen allemaal vrouwen, dat ging goed. Maar ik heb het ook niet zo ervaren, zoals Connie het nu beschrijft. Er zijn wel dingen veranderd, maar als we overleg hadden, hebben we nooit diametraal tegenover elkaar gestaan. We zitten op dezelfde lijn qua tandheelkunde. Je moet dingen los kunnen laten. Vóór de overname had ik een drukke praktijk."
Gilissen stapte eind 2012 zelf op Luijten af. "Ze zei: 'Ik woon hier vlak achter en ben tandarts. Wat zijn de mogelijkheden om hier in de regio te starten?' Ik zei: je bent vier jaar te vroeg, ik ben nog geen zestig. We gingen aan het babbelen en vonden een tussenoplossing: Connie ging één dag in de week bij mij werken, ik ging een dag minder werken. Ik zei meteen: als de samenwerking bevalt, zou je de praktijk over kunnen nemen. Ze ging op zoek naar een pandje, omdat ik mijn praktijk aan huis had. De samenwerking liep best goed. Halverwege dat jaar kwam dit pand beschikbaar. Toen raakte het in een stroomversnelling." Met een lach vertelt Gilissen: "Ik werd steeds enthousiaster. Piet moest maar mee..." Luijten: "Connie heeft het praktijkpand hier gekocht, in oktober 2013 zijn we overgegaan. Ik bleef nog drie dagen aan de praktijk verbonden en heb dat langzaam verder afgebouwd tot twee dagen. Ik kan nu goed stoppen, het kindje is levensvatbaar en ik laat de patiënten niet zomaar onverzorgd achter." Hij zag de tandheelkunde enorm verbeteren, sinds zijn start 36 jaar geleden. "Ik denk dat in 1981 van alle veertigjarigen meer dan de helft een volledig kunstgebit had. Een paar jaar vóór mijn komst werden mensen nog geronseld om in een bus naar een tandarts in Rotterdam te gaan. Daar werden veel tanden getrokken. De huisarts in het dorp moest de nabloedingen behandelen, daar had hij een hekel aan. Er was een tekort aan tandartsen. Nu hebben mensen van tachtig jaar nog grotendeels hun eigen gebit." Eén ding veranderde niet: "Mensen op hun gemak stellen is nog net zo vaak nodig als vroeger."
Op vrijdag 29 september om 16.00 uur is er een afscheidsreceptie in De Rank in Molenaarsgraaf. Aanmelden kan via: info@mondzorggraafstroom.nl of 0184-642045.