• Timothy Stevens is onbetwist de sterkste in de finale van de Arno Wallaard Memorial 2017.
• Timothy Stevens is onbetwist de sterkste in de finale van de Arno Wallaard Memorial 2017. Foto: Rick den Besten

Niet geheel fitte Fabio Jakobsen blij verrast met vierde plaats

Stevens zorgt voor Belgische zege in AWM

meerkerk • Stevens maakt de favorietenrol waar door na 184 kilometer in de spurt Sjoerd Kouwenhoven en René Hooghiemster te kloppen. 'Thuisrijder' Fabio Jakobsen (Heukelum) kwam als vierde over de meet. "En daarmee was ik blij verrast", pufte Jakobsen kort na de finish. "Vorig weekend werd ik in Zeeland gelost uit de eerste waaier en heb ik de Altena Biesbosch Ronde niet gereden. Nu kon ik wel mee in de finale, maar meer zat er echt niet in."

Mede-organisator Freek Wallaard genoot. 'Vanaf de eerste kilometer. Mede doordat Jan van Arckelrenner Jan Arie Scherff er in Lexmond als eerste vandoor ging. Dat is altijd leuk en goed voor de motivatie van deze club. Verder heeft de wielerliefhebber weer kunnen zien hoe mooi onze streek is."

Straffe noordwester

Door de straffe noordwestenwind was ook de elfde editie van de Arno Wallaard Memorial een echte waaierkoers. Al vanaf het startschot werd er gekoerst en viel het peloton in diverse stukken uiteen. Jonas Castrique belandde in een Brandwijkse sloot en zocht snel de wagen van zijn ploegleider op. Dat deden op een gegeven moment meer renners.

Zo ook Hoogbloklander Kelvin van den Dool. "Ik ben tussen Sluis en Ameide gevallen. Een renner voor me had pech en ik kon hem niet ontwijken. De koers brak op dat moment en dus was het gelijk over".
Zijn broertje Jens hield het langer vol. "Uiteindelijk ben ik na 150 kilometer uit koers gehaald. Ik begon goed en zat direct in de eerste waaier. Maar helaas zakte ik een waaier terug en moest ik er net voor Lexmond af. Met gemengde gevoelens kijk ik terug op mijn debuut. Het is continu vechten voor je plekkie. Hoe goed je ook bent, als je op het kantje komt ga je eraf."

Finaleronden

Bij de tweede doorkomst in Ameide ontstond een serieuze kopgroep van 31 renners. Met vijf renners was Metec hofleverancier. De aanvankelijke kopgroep werd langzaam gereduceerd tot zeventien coureurs en in de finaleronden door Meerkerk zelfs tot tien. Daaronder Maarten van Trijp, de winnaar van vorig jaar, Johim Ariesen, Jan Willem van Schip en natuurlijk de 'lokale' favoriet Fabio Jakobsen. Oftewel: een tiental om 'u' tegen te zeggen.

De eerste ronden leverden louter speldenprikjes op. Jan Willem van Schip en ook Fabio Jakobsen trokken er soms brutaal op uit. Maar de sterke mannen van Metec reden steevast het gaatje dicht. Bij het ingaan van de laatste omloop ging Jakobsen als eerste over de finish. "Ik kreeg kramp en dacht: de aanval is de beste verdediging. Ook omdat er voor mij persoonlijk veel mensen langs de kant stonden te kijken", aldus de renner van SEC Racing Academy.

Maar dus geen Jakobsen in de ultieme finale. Want een paar kilometer voor het einde wisten Timothy Stevens van het Belgische Pauwels Sauzen, Baby Dumper René Hooghiemster en Sjoerd Kouwenhoven van Metec definitief weg te blijven. "Ik wist dat het ook snelle jongens waren en dat het moeilijk was om te winnen. Maar met ploeggenoten in de achtervolging keken ze naar elkaar en kon ik dat uitspelen", lachte Stevens.

Goede koers

Nummer 2 Sjoerd Kouwenhoven was minder vrolijk. "Als ploeg hebben we een goede koers gereden en zelf was ik ook heel de dag goed. Alleen in de laatste rondjes kreeg ik het zwaar. Maar plots zaten we met z'n drieën vooraan en viel het achter ons stil. Op een gegeven moment heb ik ook overgenomen. Tegen beter weten in, want wij wisten dat Timothy de rapste was. Hij heeft verdiend gewonnen."

Laatbloeier

De 28-jarige Belg kon zijn geluk niet op. "Ik ben een laatbloeier. Op mijn 21e heb ik stage gelopen bij Vacansoleil, maar toen had ik helaas de kracht niet. Afgelopen seizoen heb ik elf koersen gewonnen. Dat waren uiteenlopende wedstrijden, van kermiskoersen tot een 2.0 wedstrijd. Ook ben ik provinciaal kampioen geworden. Mijn prestaties vielen op en ik tekende een profcontract bij een Franse ploeg. Maar helaas ging dat niet door en kon ik gelukkig weer bij Pauwels Sauzen terug komen. Het is mijn eerste overwinning in Holland. We waren goed gebriefd door onze directeur en wisten dat het een zware koers zou worden. Dankzij de Driedaagse van De Panne had ik wat overschot in de benen, dat kwam goed van pas. Het was vandaag een plezante wielerdag."

Dat gold ook voor de organisatie. "Het was genieten vanaf de eerste kilometer. We gaan eerst uitgebreid evalueren, uiteraard met een lekkere Poldrien. Aansluitend gaan we kijken wat we volgend jaar anders kunnen doen. Want de eerstvolgende editie moet weer ietsje beter worden", knipoogde een tevreden Freek Wallaard met een brede lach.


Theo Sprong