Henk van Dillen fietste naar Singapore
'Elke cultuur is waardevol'
alblasserdam • Op een tweedehands tweewieler, gekocht via Marktplaats, legde hij de duizenden kilometers af. Het scheelde vooraf de nodige euro's en leverde ook op een andere manier meerwaarde op. "Met een gloednieuwe fiets had ik minder problemen gehad, maar ook minder contact met mensen. Als er iets kapot ging, moest ik nu hulp zoeken en kwam ik op zoek naar een fietsenmaker de inwoners van het land tegen. Hoe meer technologie, hoe minder verhalen en herinneringen je uiteindelijk overhoudt. Niet zo snel mogelijk de bestemming bereiken, maar de reis zelf, dat was het belangrijkst." Het triomfantelijke gebaar waarmee hij de fiets boven zijn hoofd houdt in Singapore geeft dan ook niet het juiste beeld. "Ik had niet het gevoel dat ik het had gehaald. Dat vertrouwen was er bij mij van begin af aan. Het was veel meer een afsluiting, een reis die ten einde was gekomen. Pas bij aankomst in Nederland, waar ik werd onthaald door familie, vrienden en camera's, besefte ik dat ik echt wat had bereikt. Zo'n fietstocht wordt in Nederland als een topprestatie gezien."
'Ik wilde mezelf leren kennen, in mijn eentje iets van de wereld zien.' Die woorden tekende Henk van Dillen op voor aanvang van de wereldreis die hij op de fiets wilde gaan maken. Iets van de wereld zien, dat is in ieder geval gelukt. Wie de blog van de inwoner van Alblasserdam leest, komt in aanraking met tal van culturen en landen die ten oosten van Nederland zijn gelegen. Gesprekken met een jonge Tibetaanse op de hooglanden van Tibet, meedoen aan een protestactie om op te komen voor fietsers in Istanbul, 's nachts in een Chinese woestijn proberen contact te leggen met de Coen en Sander-show op Radio 538 en meerijden met dronken bestuurders in Armenië, hij maakte het onderweg naar Singapore allemaal mee.
Wat betreft zijn eigen persoon, daar is hij nuchter over. "Nee, ik heb niet het idee dat ik echt ben veranderd. Al ben ik nu nog in de fase van het verwerken, dus het is moeilijk om daar iets definitiefs van te zeggen. Wel denk ik dat een meer open persoon ben geworden." Niet oordelen is daar een in het oor springend onderdeel van. Henk zal niet snel een ranglijst maken welke cultuur beter of minder is dan een andere. "In Iran stapte in de metro mannen automatisch op als er een vrouw naar binnen stapte. Dat zie je in Nederland niet. Maar dat is niet perse slecht; hier vinden we dat normaal. S In Thailand stonden ze er versteld van dat wij ons koningshuis vaak en graag op de hak nemen. Daar kun je voor belediging van de zwaar gestraft worden. Maar de inwoners van Thailand gaan er echt van uit dat koning hun land voorspoed geeft. Zij hebben hun hoop echt op hem gevestigd en hebben hem daarom heel hoog staan. Sommige landen sluiten zich af voor Westerse invloeden. Maar is dat zo slecht? Elders zie je dat kritiekloos de Amerikaanse cultuur van de race naar de top wordt overgenomen."
Hij spreekt ook met waardering over de boeddhistische oosterse insteek om tegenslag te accepteren. Maar de Nederlander in Henk van Dillen is niet verdwenen. "Een prettige manier van leven, maar ik mij zou dat niet lukken. Je wordt er lui van. Als ik in Thailand zou wonen, zou ik waarschijnlijk een eigen bedrijf beginnen en hard werken om een goed inkomen binnen te halen." Hij vervolgt: "In Nederland denken we eerst aan onszelf. Dat zie ik niet als negatief; het is onze manier om te overleven. Ik was zelf ook egoïstisch door op reis te gaan en mijn familie en vriendin maandenlang achter te laten. Als ik onderweg maar even zoekend om me heen keek, kwamen er mensen op me af om me te helpen. Dat is prettig, maar soms irritant. Je hebt bijna geen privacy. In ons land moet je iemand benaderen en zijn of haar vertrouwen winnen. Heb je die barrière overwonnen, dan helpen mensen je ook graag."
De Alblasserdammer kwam over heel de wereld wel een positief beeld van zijn thuisland tegen. "Zelfs in Georgië zeiden ze als ze hoorden dat ik uit Nederland kwam: 'Ah, het land van de vrijheid!'. Dat is zo, maar als je er zelf woont heb je dat veel minder in de gaten. In Iran krijg je problemen met de politie als je als vrouw met een shirt met driekwart mouwen of als man met een korte broek naar buiten gaat. Je merkt daar de angst en de tweedeling. Binnenskamers worden de regels van de islam steeds meer versoepeld, maar eenmaal buiten moet je meegaan met de strenge islamitische regels van de overheid."
'In 2015 heb ik geleerd om van het leven te houden.' Dat schreef Henk bijna op het einde van zijn reis. Het dagelijks leven in Nederland wacht op hem. Plannen om samen te gaan wonen, een huis zoeken in Rotterdam en het vinden van een baan, dat staat op de planning. "Ik ga iets zoeken dat echt bij mij past. Dat heb ik wel geleerd: met een saaie kantoorbaan ga ik na een paar weken alweer rondkijken naar iets anders."
'Ik was zelf egoïstisch door op reis te gaan en mijn familie en vriendin achter te laten'