Familie Janse: open voor pleegkinderen
Een ruim hart en huis
Klaas-Jan en Evelien Janse verlenen samen met hun vier kinderen Noëlle, Saranne, Myrthe en Hidde al enkele jaren opvang aan kinderen die acuut in een pleeggezin geplaatst moeten worden. "Je moet het werkelijk met zijn zessen doen. Onze kinderen helpen mee doordat ze er enthousiast over zijn en doordat ze accepteren dat ze enige tijd en aandacht moeten inleveren."
Pleegouders zijn heel gewone mensen net als alle anderen. Met de eigenschap dat ze kinderen in een moeilijke thuissituatie graag een poosje willen opvangen. Klaas-Jan (40) is in het dagelijkse leven werkzaam als bedrijfskundige voor agrarische bedrijven, Evelien (36) werkt twaalf uur in de gehandicaptenzorg. Zij hebben vier kinderen in de leeftijd van acht tot veertien jaar. Klaas-Jan heeft aardig wat verbouwd in huis, zodat ieder kind zijn eigen kamer kan hebben. Eén kamer in het huis is op het moment van dit schrijven leeg, maar dat kan morgen alweer anders zijn. Die kamer wacht op het eerstvolgende pleegkind. Er staan een ledikantje, commode, kast en maxicosi in. Bovendien liggen er op zolder diverse kratten waarin kleertjes zijn opgeborgen vanaf babymaatjes tot kleutermaten, zowel voor jongens als voor meisjes. Een paar knuffeltjes erbij beloven een warm welkom voor het nieuwe kindje.
Het gezin Janse biedt crisisopvang aan kinderen die snel ergens geplaatst moeten worden doordat er ernstige problemen in de thuissituatie zijn, zoals drugsgebruik, mishandeling, verwaarlozing. Klaas-Jan vertelt: "Als je aan zoiets denkt, maak het dan maar tien keer zo erg. Het zijn schrijnende toestanden waaruit de kinderen gehaald worden. Wanneer wij door Horizon Pleegzorg gebeld worden, moeten we binnen een halfuur beslissen of we er 'ja' of 'nee' op zeggen. Normaal gesproken staan wij open voor alle kinderen tussen 0 en 4 jaar, ook voor hen met een medische geschiedenis. Ze blijven net zolang bij ons tot de rechterlijke instanties en Jeugdzorg uitgezocht hebben wat er met hen moet gebeuren. Daarna gaat het kind naar het eigen gezin terug, of naar een gezin uit de eigen familie of naar een pleeggezin. Wijzelf fungeren als noodopvang. We geven het kind rust in een acute situatie. Zodra het kind bij ons over de drempel komt, heeft het dezelfde rechten en plichten als de andere vier."
"In de pleegzorg moet je in kleine stapjes denken," vertelt Evelien. "Het is vaak vier stapjes vooruit, drie terug. Een van de kinderen waar we voor mochten zorgen was een meisje van drie jaar. Ze is één maand gebleven. Dit was behoorlijk intensief. Toen ze kwam zei ze alleen: 'Ik wil' en 'jij moet'. Daarnaast had ze moeite met respect voor ouderen. Met haar mond kon ze heel vertederend 'sorry' zeggen, maar daar meende ze niets van. Toch was ze wel leerbaar. Eerst vroeg ze steeds weer om een koekje, maar later zei ze zelf: 'Eén koekje is genoeg, hè. Als we weer koffie drinken, doen we weer een koekje.' Het is belangrijk om ten opzichte van zo'n meisje heel consequent én heel liefdevol te zijn."
"We kregen een kindje van elf maanden dat ondervoed was en almaar huilde. Ze wilde haar flesje enkel opdrinken als ze alleen in de box zat. We hebben haar moeten leren wat veiligheid is. Steeds namen we haar op schoot terwijl we haar de fles gaven. Toen ze op tweejarige leeftijd werd overgeplaatst, wilde ze niets anders meer dan bij ons op schoot zitten."
"Wij zijn als pleeggezin bij Horizon Pleegzorg aangesloten. Als je pleegouder wilt worden, moet je bij deze instantie van tevoren een soort levensboek over jezelf schrijven. Natuurlijk krijg je daar richtlijnen voor. Daarna volg je een cursus van zes avonden gevolgd door een eindgesprek. Tijdens de opname van een pleegkind kan je altijd gebruik maken van de expertise van de medewerkers van Horizon."
"We blijven toch wel 'open'?" vroegen de kinderen toen het laatste pleegkindje naar een ander adres ging. Dat gaat zeker weer gebeuren, maar toch lassen Klaas-Jan en Evelien na ieder kind dat weggaat in principe een pauze van drie maanden in. Dit dient als een soort verwerking voor henzelf. Momenteel wachten ze op een volgende oproep. "Deze kinderen verdienen een thuis," merken Klaas-Jan en Evelien op. "En er is ruimte in ons huis en in ons hart. Eigenlijk doen wij wat de eigen vader en moeder zouden moeten doen, maar door omstandigheden niet kunnen. Wij houden de eigen ouders in ere. Eens per week brengen wij samen met het pleegkind een bezoek aan de eigen ouders van ongeveer een uur. Soms is hier een begeleider bij. Behalve wij zijn er veel anderen die een pleegkind in huis ontvangen. Gelukkig maar, want er is grote behoefte aan pleegzorg. Als nog meer mensen zoiets op zouden pakken, zou de wereld een stukje mooier zijn."