Vergeten conflict in Nigeria
Voor even is Ina Hogendoorn terug in Nederland, om met familie en vrienden de kerstdagen door te brengen. Iets waar ze naar uitkijkt, "maar ik moet je bekennen dat ik de jaarwisseling niet meer zo heel fijn vind sinds ik in Afghanistan heb gewerkt", zegt ze. "Rotjes klinken als geweerschoten en het geluid van die illegale vuurwerkbommen klinkt alsof er een aanslag is."
Voetbalveldjes
Sinds oktober verblijft de 44-jarige Schoonhovense in het oosten van Nigeria waar ze namens ZOA hulp biedt aan mensen die op de vlucht zijn geslagen voor de islamitische extremisten van Boko Haram. "In de stad waar ik woon, Maiduguri, zijn ongeveer 870.00 vluchtelingen. Slechts 20 procent van deze vluchtelingen woont in kampen, de overige 80 procent verspreid over de stad. Veel van hen kunnen bij familie of kennissen terecht, maar er zijn er ook een heleboel die in zelfgemaakte hutjes op voetbalveldjes wonen. Doordat mensen vaak in allerijl gevlucht zijn, hebben ze niets mee kunnen nemen. Er is ook nauwelijks te eten. Ondervoedingscijfers zijn dramatisch en er is te weinig geld beschikbaar om de nood te ledigen."
Als lid van ZOA's 'Disaster Response Team' is Ina bezig met het opzetten van een project: de bouw van toiletten voor vluchtelingen, met daarbij hygiënevoorlichting. "We hopen in februari fondsen te hebben om met voedselhulp te kunnen starten. Vluchtelingen krijgen straks een bankpasje waarmee ze zelf eten kunnen kopen. Dat is goed voor de lokale winkeliers. Ze kunnen meer verkopen in plaats van dat hun omzet daalt als wij gratis voedsel gaan uitdelen. In een setting zoals deze is dit de meest effectieve vorm van hulp waarbij vluchtelingen hun waardigheid kunnen behouden."
Seksslavin
Ina ervaart haar werk soms als lastig en zwaar, "maar het geeft ook veel voldoening om het verschil te maken. En het is afwisselend werk. Geen dag is hetzelfde." Ze is altijd alert, want er worden in Maiduguri regelmatig zelfmoordaanslagen gepleegd. Toch voelt ze zich veilig in de stad. Boko Haram is namelijk vooral rond de steden actief. "Ze stelen voedsel, nemen meisjes mee als seksslavin en vermoorden willekeurige mensen. Dat zie je niet terug in de media, het is een vergeten conflict. Dat merk je. Zo hebben hulporganisaties het afgelopen jaar maar 51 procent opgehaald van wat hier nodig is. Er is dus te weinig geld beschikbaar, terwijl de nood zo hoog is." Toch blijft Ina positief. "Sommige mensen zijn zo de wanhoop nabij. Het motiveert me enorm dat we voor hen een groot verschil kunnen maken."