'Hij verzuchtte dat zijn vakmanschap niet begrepen werd'
Ode aan Wim Graves Kooiman
schoonhoven • Dat is voor haar een emotioneel gebeuren, want Wim's atelier boven de Schoonhovense Veerpoort valt straks weer in handen van de gemeente. "Ik kan de huur niet in mijn eentje opbrengen. Ik moet daarom het contract opzeggen." De ontruiming haalt evenwel herinneringen boven. Achter menig kunstwerk zit een persoonlijk verhaal. Willy Vleeschouwer (65) houdt het dan ook niet droog tijdens het gesprek. Het verdriet is nog vers. Regelmatig vloeien de tranen over de wangen van de weduwe. Haar Wim mocht dan wel een mopperkont zijn; sinds 1981 was er een duidelijke klik tussen de kunstenaar en de goudsmid. "We ontmoetten elkaar tijdens een contactavond van de Vakschool in de Stadsherberg. We stonden beiden aan de bar om een biertje te bestellen en raakten in gesprek. Dat duurde uren. Van het een kwam vervolgens het ander." Het leeftijdsverschil van 13 jaar deerden de geliefden niet. Meer moeite had Willy Vleeschouwer met de humeurige uitvallen van haar levensgezel. Door een mogelijke hersenbeschadiging na een fietsongeluk reageerde Wim Graves Kooiman niet altijd tactvol. "Hij kon soms om het minste of geringste heel boos worden. Dat had ook effect op zijn werk als schilder en beeldhouwer. Als iemand kritiek uitte, verscheurde hij het papier of brak hij het beeldje. Hier boven op zolder liggen honderden schilderijen. Vooral abstracte kunst. Dat maakte hij naar eigen zeggen 'volledig op gevoel'. Daarmee was hij soms nachten in de weer, maar hij verdiende er niets aan. Er waren geen kopers te vinden."
Vetpot
Zijn landschappen en pentekeningen deden het wat beter, maar het was bepaald geen vetpot. Veel Schoonhovenaren zagen hem regelmatig struinen langs de Lek, waar hij stoel en ezel plantte voor het schilderen van bootjes op de rivier. Zijn gezondheid nam echter af met de jaren. Graves Kooiman was nierpatiënt. Vleeschouwer neemt het het ziekenhuis kwalijk dat haar partner in maart na aanhoudende klachten toch naar huis werd gestuurd. Ze vond hem een week voor zijn dood languit voor de deur. "De huisarts sprak er schande van. Wim is er niet meer bovenop gekomen." In het verleden verzuchtte Graves Kooiman dat zijn vakmanschap niet begrepen werd. Soms werden schilderijen in de kachel opgestookt, omdat het in de wintermaanden toch warm moest blijven in zijn werkruimte boven de Veerpoort. Hij hield niet van weggooien. De meeste stukken bewaarde hij op zolder en in huis. "Het is heel werk om dit op orde te krijgen", zegt Willy. "Daarom ben ik blij dat buurman Rene Huwae mij helpt met het inlijsten. Ik koop links en rechts tweedehands lijstjes en hij beschikt over een passe-partout snijder. Zo komen we er wel uit."
Pieter van der Laan
De tentoonstelling is vanaf zaterdag 9 juli dagelijks van 14.00 tot 18.00 uur te bekijken. Informatie: 06-40119889.