Julia (6)
Over de vorige aflevering: Julia heeft kennisgemaakt met haar landgenoot Raymond Vermeiren. Hij heeft haar uitgenodigd voor een ontmoeting.
Hij zag dat Julia aarzelde en zei toen: "Ik wil u niet in verlegenheid brengen hoor." "Nee, dat is het niet," zei Julia, "maar het is niet mijn gewoonte om met gasten over privéaangelegenheden te praten. Maar goed, u bent een landgenoot van me dus een gezellig gesprekje lijkt me geen kwaad te kunnen! Ik ben vanavond vrij!"
Julia ging verder met haar werkzaamheden tot Stephanus rond de klok van acht haar taak over nam en ze naar haar kamer ging om zich wat op te frissen.
Om negen uur precies kwam ze het restaurant binnenlopen, waar Raymond op haar wachtte. Ze droeg een eenvoudige, donkerblauwe jurk met een kleine corsage. Hij stond op en wachtte tot ze plaats had genomen. Hij maakte een compliment over haar kleding en het ijs was snel gebroken. Ze dronken wat en Julia vroeg wat hij hier eigenlijk kwam doen. Raymond vertelde dat hij een rederij had in Antwerpen en dat hij de komende dagen afspraken had met de scheepswerf en een bedrijf dat scheepsschroeven fabriceerde.
Julia vertelde hem haar geschiedenis en op welke wijze ze hier terecht was gekomen. Raymond was er stil van geworden. Haar verhaal had hem diep getroffen.
"En," zei hij, even later. "Heb je nog contact met je ouders?" "Gelukkig weer wel", zei Julia. "Toen ik besloot om hier te blijven, heb ik mijn ouders een brief geschreven en alles uitgelegd. Het duurde even voor ik antwoord kreeg maar ze hebben er vrede mee dat ik deze stap heb gezet. Nu schrijven we elkaar regelmatig. Ze zijn blij dat het me goed gaat."
De avond vorderde en het café was inmiddels behoorlijk gevuld met gasten, voornamelijk uit de stad. De mannen aan de toog keken af en toe met licht jaloerse blikken naar het paar aan het tafeltje bij het raam. Tja, 'hun' Julia zat daar gezellig te doen met een vreemdeling! Dat waren ze niet gewend!
Rond de klok van elf uur zei Raymond: "Het wordt tijd voor mij om mijn kamer op te zoeken, ik heb een drukke dag voor de boeg."
Hij bedankte Julia voor de gezellige avond en trok zich terug. Julia babbelde nog even met de aanwezige gasten die natuurlijk vreselijk nieuwsgierig waren wie de vreemdeling was. Julia vertelde dat het een landgenoot was en daar hadden ze dan wel weer vrede mee.
De dagen die volgden was Raymond overdag weg voor zaken, maar 's avonds kwam hij steevast dineren aan het tafeltje bij het raam. Hij volgde Julia's bewegingen met zijn ogen. Julia wist eigenlijk niet hoe ze het had. Ze verlangde naar de avond, want dan kwam hij dineren.
Na een week zei hij plotseling tegen haar dat hij de andere dag terug moest naar Antwerpen. Hij kon daar niet langer wegblijven.
Julia had er begrip voor, maar voelde direct dat zij hem erg zou gaan missen.
Wordt vervolgd