'Dik worden' in Gameren
Vluchtelingen! We worden er dagelijks mee geconfronteerd in de media. Ze zoeken bescherming in een veilige omgeving, omdat er in hun thuisland een oorlog woedt. Natuurlijk zijn er ook vluchtelingen die met een geheel ander doel naar het westen komen nl. om te proberen hun economische omstandigheden te verbeteren. Ze hopen door werk en huisvesting eindelijk weer in staat te zijn een menswaardig leven te kunnen leiden.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog waren er Nederlanders die vluchteling in eigen land waren. Op de vlucht voor geweld in hun omgeving en ook omdat ze bijvoorbeeld joods waren en dus gevaar liepen opgepakt en gedeporteerd te worden. In het laatste jaar van de oorlog waren de levensomstandigheden met name in de Randstad allerbelabberdst. Voedsel was schaars en tijdens de strenge winter klopte Magere Hein nadrukkelijk op menige huisdeur.
Ook ten huize van de familie Sint Nicolaas was de nood hoog. Elke dag gedurende de lange koude winter ging het gezin op zoek naar wat eetbaars om de steeds knagende honger te kunnen stillen. Er werd hout gesprokkeld om te kunnen koken en voor wat warmte. Zo strompelde het gezin Sint Nicolaas de hongerwinter van 1944-1945 door.
Nadat de oorlog was beëindigd, bleek al gauw dat velen de hongerwinter niet hadden overleefd. Zij die het wel hadden gehaald, waren sterk vermagerd en in een slechte conditie. Allerlei hulpinstanties zorgden voor gaarkeukens en de allernoodzakelijkste kleding. Daar bleef het dan ook lange tijd bij. Het bonnensysteem werd gehanteerd zodat een zo eerlijk mogelijke verdeling van de beschikbare producten kon plaatsvinden.
In Nederland waren er gebieden waar wel voldoende voedsel was. Die gebieden lagen voornamelijk in het midden van het land en hadden een agrarisch karakter. Zo gebeurde het dat een stichting zich inzette om gezinnen, die het hard nodig hadden, voor enkele weken naar het platteland te sturen om aan te sterken. Zo ook de familie Sint Nicolaas! De wachtlijsten waren lang, maar eindelijk kwamen ze dan toch ook aan de beurt.
Op de hierbij gevoegde briefkaart schreef de familie op 9 augustus 1945 dat ze naar het dorp Gameren (bij Zaltbommel) zouden gaan om 'dik te worden'! In deze tijd wordt een dergelijke opmerking niet gauw meer gemaakt. Bij wie de familie Sint Nicolaas in Gameren een warm onthaal kreeg, is niet bekend. Er zullen zeker meerdere families geweest zijn in het dorp of omgeving die zich hadden aangemeld om hun medewerking te verlenen aan dit humane project. Zijn er misschien mensen die na het lezen van dit verhaal hier iets meer over kunnen vertellen? Ze kunnen mij benaderen via de redactie van Het Kontakt. Wellicht krijgt dit verhaal dan nog een vervolg en komen we wat meer te weten over het wel en wee van de familie Sint Nicolaas!