De veerman
Twee weken later…
De stand van de grote rivieren geeft op dit moment aanleiding…
Zo begon het bericht dat de burgemeester van de gemeente Zaltbommel op 30 januari 2025 deed uitgaan aan alle bewoners van de gemeente.
In grote delen van het Rivierengebied moesten mensen noodgedwongen evacueren.
Lamberts vrouw en kinderen vertrokken naar familie in de buurt van Gorinchem, maar Lambert zelf bleef thuis. Hij had ontheffing gekregen en hoefde dus niet weg. De gemeente vond het belangrijk dat hij dagelijks een kijkje bij de pont ging nemen. Deze lag weliswaar goed verankerd, maar je wist maar nooit.
3 februari 2025, 07.30 uur
De dagelijkse geluiden van mens en verkeer waren verstomd. Iedereen was weg. Alleen de stormachtige wind liet zich horen. Lambert had net zijn ontbijt op en wilde zijn dagelijkse inspectie gaan doen bij de pont toen er opeens een aankondiging werd gedaan van een aanstaande extra nieuwsuitzending op tv. Er werd melding gemaakt van een dijkdoorbraak, enkele kilometers ten oosten van de woonplaats van Lambert. Aan alle mensen werd dringend verzocht het gebied zo snel mogelijk te verlaten.
Lambert had al dagen daarvoor een grote rugzak met daarin de noodzakelijkste dingen zoals extra kleding, eten en drinken klaar staan. Hij sloot de voordeur van zijn huis en stapte in zijn auto. Gooide de rugzak op de achterbank, startte de auto en reed weg. Zijn bedoeling was om zo'n twee kilometer naar het oosten te rijden en vandaar via de rotonde naar het zuiden. Dan zou hij zo op de grote autoweg komen en dan richting Gorinchem gaan op weg naar zijn gezin. Hij had, voor hij vertrok, telefonisch contact met zijn vrouw gehad om haar op de hoogte te brengen van zijn komst. Ook zij had inmiddels gehoord dat de situatie in hun woongebied snel verslechterde en ze liet hem weten blij te zijn dat hij onderweg naar haar en de kinderen was.
Na nauwelijks een kilometer oostwaarts te hebben gereden zag hij dat het wegdek nat werd en dat het waterpeil op de weg snel steeg. Hij gaf nog wat gas bij want hij wilde zo snel mogelijk de rotonde bereiken waar hij naar het zuiden kon afbuigen. Maar helaas, dat lukte hem niet! Binnen een minuut was het water zo hoog gestegen dat, wanneer hij het portier van de auto zou openen, het gewoon naar binnen zou lopen. Hij realiseerde zich dat hij de auto moest verlaten wilde hij niet in grote moeilijkheden komen.
Hij griste zijn rugzak van de achterbank, zette de motor af, opende het portier en stapte uit de auto, die gelijk vol water liep.
Gelukkig droeg hij stevige kniehoge rubberlaarzen zodat hij in ieder geval droge voeten hield, voor het moment tenminste.
Uit de kofferbak van de auto nam hij zijn oliejas, waadpak en zuidwester mee, onmisbare kledingstukken aan boord van de pont, en nu helemaal.
(Wordt vervolgd)