Werkendamse schrijft boek over dementieproces van haar vader
'De mensen moesten eens weten'
werkendam • Nogal wat mensen krijgen op een of andere manier te maken met dementie. Omdat de ziekte hen zelf treft, of omdat een partner of ouder ziek wordt. Gerda Girardi-Kolff uit Werkendam is een van hen. Ze zorgt voor haar vader wanneer hij begint met dementeren. Een verdrietig proces, dat zeker ook mooie momenten kent. Na de zoveelste gebeurtenis, waarbij Gerda uitroept 'pfft, je kan er wel een boek over schrijven', besluit de Werkendamse dat ook werkelijk te doen. Sinds maandag is ''n Stokje met 'n spiegeltje' onder andere te koop bij de Angelot in Werkendam, de Bruna in Sleeuwijk of te bestellen via info@dellaluce.nl of 06-23098113.
"Het is een persoonlijk verhaal over de belevenissen van mijn vader en mij vanaf het moment dat hij midden in de nacht op straat liep en verward bij de buren aanbelde. Ik leg in het boek de nadruk op het contact met de verschillende instanties: artsen, thuiszorg, verpleeghuis en dergelijke. Ik vertel ook geen zielige verhalen, wel harde feiten op een informatieve manier met een vleugje humor." Gerda beaamt dat het onderwerp waar ze over schrijft heftig is, maar dat het haarzelf ook heeft geholpen om de dingen die gebeurd zijn te verwerken. Maar dat is niet het enige. "Natuurlijk komt er een stukje verwerking om de hoek kijken als je dingen die je bezig houden op gaat schrijven, maar een stukje bewustwording van de realiteit naar de mensen toe is minstens zo belangrijk. Zie het als een soort 'trek aan de bel' boek, een wake up call."
Door het ziekteproces van haar vader zegt Gerda veel geleerd én afgeleerd te hebben. "Opkomen voor je standpunten, respect voor de verzorgsters die werken vanuit hun hart. Maar ook kritiek op de gang van zaken. Mededogen, maar geen 'mede-lijden'. Het woord zegt het al. Dat heeft geen zin, want anders ga je er zelf aan onderdoor. Ik heb ook geleerd om het geheel te bekijken: waar begint het en wat zijn de gevolgen." Gerda doelt op maatregelen vanuit het rijk. "De bezuinigingen die de overheid doorvoert, hebben zoveel gevolgen, voor personeel, maar zeker ook voor de patiënten. Want: er is minder geld, daardoor wordt het personeelsbestand ingekrompen en gaat de werkdruk omhoog. Een volgend gevolg is stress en meer ziekteverzuim. En daardoor krijgen de dementerenden niet de aandacht en de verzorging die ze nodig hebben, waardoor er ontevreden bewoners en familieleden zijn."
Kippenvel
Hoewel Gerda de dementie van haar vader zag aankomen, zijn er momenten die diepe indruk hebben gemaakt. "Toen mijn moeder in 2005 overleed was haar strijd gestreden en eigenlijk begon die van mijn vader op dat moment. Er was toen nog absoluut geen sprake van dementie, maar de voortekenen waren er. De meeste indruk was toch wel de allereerste echte confrontatie met zijn ziekte: liep hij midden in de nacht op straat omdat er tien vrouwen bij hem in huis zaten. Die deden volgens hem allemaal zo raar, daar wilde hij niet bij blijven. Of het moment dat ik hem afleverde bij het verpleeghuis. Die blik in zijn ogen en zijn woorden: 'Kind, wat heb je me nu toch weer geflikt'. Brrrr.... kippenvel."
Maar ondanks het feit dat het niet makkelijk is om een ouder steeds verder weg te zien glijden, kan Gerda ook met warme gevoelens terugdenken aan momenten met haar dementerende vader. "Mooi was het feit dat hij gedurende de jaren wat milder en zachter werd. Hij was een nogal autoritaire man. Een ander mooi moment was dat de huisarts geknield voor hem zat om zijn enkels te controleren op oedeem en dat mijn vader stoutmoedig met een brede lach en glimmende oogjes een bijna-kus op de kalende bol van de huisarts gaf."
Het staat voor Gerda als een paal boven water dat haar vader trots zou zijn geweest op het boek dat zij nu heeft geschreven en uitgegeven. "Ik heb even getwijfeld omdat er nogal wat persoonlijke dingen in staan. Maar een gevleugelde uitspraak van hem was: 'De mensen moesten eens weten....' Nou, bij deze! Een dementerende voelt het wel, maar kan het zelf niet meer onder woorden brengen. Op deze manier komt het toch onder de aandacht."