Prinsentuin Andel neemt na 25 jaar afscheid van Truus Verduijn
'Bloemschikken is een ambacht'
andel • De interesse van Truus in bloemen en alles wat daar mee te maken heeft, ontstond al in haar jeugd. "Mijn moeder verkocht bloemen en ik riep toen al dat ik, als ik groot zou zijn, een mooie bloemenzaak wilde." Die winkel kwam er ook, maar daarnaast haalde Truus een pedagogische aantekening. "En zo ben ik uiteindelijk het onderwijs ingerold. Ik vond dat echt heel erg leuk. Ik heb het zelfs een tijd gecombineerd met een eigen zaak, maar toen er kinderen kwamen heb ik gekozen voor het onderwijs. Daar heb ik nooit spijt van gehad, want wat is er nu mooier dan werken met bloemen èn met mensen?"
De eerste twaalf jaar van haar carrière werkte Truus in Breda, 25 jaar geleden kreeg ze de mogelijkheid het bloemschikonderwijs in Andel op poten te zetten. En dat heeft ze met liefde en plezier gedaan. "Bloemschikken is geen vak, het is een ambacht. Leerlingen leren hier de basisregels voor het maken van een goed bloemstuk of bloemwerk. Denk bijvoorbeeld aan een schikking op vaas of schaal, bruidswerk, corsages, grafwerk of tafel- of zaalversiering. Daarnaast moeten de leerlingen ook materialenkennis opdoen. Dus niet alleen over de bloemen en planten en de verzorging ervan, maar ook over de producten waar ze mee werken, zoals aardewerk, glas en lint." En daar houdt het vak niet mee op. Want de leerlingen worden opgeleid voor het werk in een winkel. "Tijdens de lessen gaat het ook over het voeren van een verkoopgesprek en hoe je met klachten om kan gaan, maar ook over het schrijven van facturen en bestelbonnen, de omgang met de kassa en het houden van een telefoongesprek." Een favoriet onderdeel van haar vak heeft Truus niet echt. "Ik vind eigenlijk alles leuk. Juist ook om leerlingen bij te brengen hoe ze klanten moeten benaderen. Daar hebben ze in het dagelijks leven ook profijt van. Want ze leren om te luisteren en mensen uit te laten praten. Als dat overal zo zou gaan, zou de samenwerking een stuk beter zijn."
In de afgelopen 25 jaar heeft Truus veel leerlingen in haar klas gehad. "Als ik ergens op stagebezoek ga dan is dat soms net een kleine reünie. Ik kom wel eens in winkels waar dan vier of vijf oud-leerlingen werken. Dan is een reünie regelmatig onderwerp van gesprek." Met haar pensioen in zicht, bedacht Truus dat dat een mooi moment zou zijn voor het houden van een reünie voor de bloemschikafdeling. En dus stonden de deuren van het Prinsentuin Andel zaterdag open om oud-leerlingen te ontvangen. Truus greep meteen de mogelijkheid om hen door middel van een tentoonstelling iets te laten zien van haar grote hobby Ikebana. "Ik heb echt een fascinatie voor de Japanse bloemsierkunst, echt een kunstvorm. Over alles wordt nagedacht, zelfs over hoe één bloem neergezet moet worden. Toen ik alle opleidingen achter de rug had, ben ik, ruim 35 jaar geleden, puur voor mezelf een cursus Ikebana gaan volgen. Het is voor mij een stuk ontspanning, maar ik groei ook nog steeds in de techniek." Truus legt uit dat Ikebana gaat om een bepaalde basis met acht technieken. "Als je die eenmaal onder de knie hebt, kun je wat vrijer gaan werken en zie je steeds meer mogelijkheden." De Japanse bloemsierkunst zit heel anders in elkaar dan de Westerse. "Ikebana maak je voor jezelf, daar leg je je hart en ziel in. Het is ontstaan vanuit het boeddhisme, waarbij monniken bloemen offerden. In het Westen is bloemschikken vooral ontstaan uit het mooi maken of versieren voor een feest, met de spullen die daarbij voor handen zijn, denk aan bloemen, takken, bessen. En waar je Ikebana dus echt voor jezelf maakt, is het bloemschikken in het Westen juist vaak voor de ander bedoeld. Om iemand blij te maken bijvoorbeeld. Maar het is alletwee heel mooi, het heeft een eigen waarde."
Nu haar pensioen nadert, waar ze stiekem een klein beetje tegenop ziet, heeft ze haar handen vrij om zich meer op Ikebana toe te leggen. "Ik ga de leerlingen, de collega's en ook de bloemen erg missen. Daar zal ik een balans in moeten vinden. Ik ga me zeker meer bezighouden met Ikebana, bijvoorbeeld vaker meedoen aan tentoonstellingen. Maar ik ga vooral doen wat ik zelf wil."