'Heerlijk om met ijzer bezig te zijn'
woudrichem • Nadat Leen van de Graaf zijn eerste zalmschouw aan het Biesboschmuseum in Werkendam heeft afgestaan, is hij volop in de weer met een tweede en derde zalmschouw.
Komende vrijdag is een bijzonder moment: dan wordt om 19.00 uur de WOU 1 te water gelaten in de Historische Stadshaven in Woudrichem. Deze zalmschouw is ook door Leen van de Graaf onder handen genomen.
"De restauratie van mijn allereerste zalmschouw heb ik zo'n vijf jaar geleden voltooid," vertelt Leen. Hij woont met zijn vrouw Adri en drie kinderen aan de dijk in Groot-Ammers en restaureert de boten achter zijn huis. "Het begon er allemaal mee dat ik via via hoorde dat men deze boot als oud ijzer wilde weggooien. Ik heb er wel twintigduizend keer omheen gelopen voordat ik besloot dat ik hem wilde. In principe ging het er mij niet om een boot te hebben, maar ik ben besmet met het klinkvirus en vind het heerlijk om met ijzer bezig te zijn. Ik ontmoette de juiste mensen die me veel informatie konden geven, zodat ik deze schuit zo authentiek mogelijk op kon knappen. In 2014 hoorde ik dat ze bij het museum in Werkendam een zalmschouw zochten. Graag wilden ze mijn gerestaureerde boot hebben in ruil voor een grotere boot die niet binnen hun museum paste. Ik ging akkoord en mocht op papier zetten wat ik voor materiaalkosten nodig had om deze grotere boot, de WOU 1, op te knappen. Nu staat mijn eerste schip in het vernieuwde Biesboschmuseum en kan ik in en uit lopen om naar 'mijn kindje' te kijken."
De WOU 1, is ongeveer 7.20 meter lang. Omdat Leen visserijregistratiekaarten uit het jaar 1912 heeft, weet hij dat de boot vóór die periode is gemaakt. Eigenlijk is het een zogenaamde zegenboot, omdat men met een zegen viste. Dat is een groot stuk want of net. De restauratie startte met het vervangen van de klinknagels. Daarna haalde hij alle spantjes eruit, maakte ze roestvrij (blank) en bevestigde ze weer terug. Diverse nieuwe stukken zette hij zodanig in de kiel dat er niets meer van te zien is nu ze met lijnolie zijn ingesmeerd. Ook heeft hij er een nieuwe visbun in gemaakt. Het katoenen zeil maakt hij zelf met de hand. Hoewel Leen de schuit zoveel mogelijk in de oude staat terug heeft gebracht, heeft hij wel enkele concessies moeten doen. Zo heeft de boot een huik (tentje over het voorschip) gekregen, zodat Leen er met zijn gezin mee op pad kan. "We kunnen er slapen en op het houtkacheltje kunnen we koken. Normaal is de huik van een zalmschouw van katoen, maar ik heb hem van klippercanvas gemaakt, want anders kan ik hem om de twee jaar vervangen. Wel heb ik de huik zelf met de hand gestikt om hem zodoende oud te laten lijken. Een zalmschouw moet je roeien of zeilen, maar deze boot krijgt ook een buitenboordmotor, want anders kom ik de Merwede niet over. Ik heb gewoon schik in het zoeken naar oude afbeeldingen en aan het werken aan zalmschouwen. En straks lijkt het me lekker rustig om er de Biesbosch mee te verkennen."