Teus Straver
Al 50 jaar meester Straver
Meester Teus Straver werd in 1965 door toenmalig burgemeester J. Slot uit militaire dienst geplukt om aan het schooltje in Babyloniënbroek leiding te geven. Kort daarvoor voelde de burgemeester zich genoodzaakt om de school te sluiten, ware het niet dat een groot pleeggezin plotseling in het dorp neerstreek; deze in de volksmond geduide kinderboerderij meldde maar liefst twaalf kinderen aan. Het aantal leerlingen kwam daarmee op 35, waarmee een toekomst verzekerd bleek.
'Meester Straver' gaat er eens goed voor zitten. "Ik was als militair getrouwd met mijn buurmeisje. We woonden bij onze ouders in Eethen. Toen duidelijk was dat de Broekse school bleef voortbestaan, solliciteerde ik met als gevolg dat het college mij de baan van hoofdmeester aanbood. Daar moest ik toch nog even over nadenken want ik was net 24 geworden en had nauwelijks ervaring. Ik ging o.a. te rade bij mijn oude directeur van de kweekschool te Gorinchem, de heer Dousma, die slechts één advies had: Ga als de bliksem naar Babyloniënbroek en laat zien wat je hier geleerd hebt. En zo begon ik op 1 oktober 1965 als meester Straver op de tweemansschool. Juffrouw Maarsseveen gaf les aan klas 1, 2 en 3 en ik mocht behalve hoofd der school ook meester zijn van klas 4, 5 en 6." Een korte rondleiding door het prachtige en meer dan honderd jaar oude schoolhuis doet je beseffen hoe groot de schok geweest moet zijn voor het jonge echtpaar Straver.
"Behalve een baan was er opeens ook een huis en wat voor één. Een groot pand met hoge plafonds, dat toen nog verwarmd werd met meerdere kachels. Mijn vrouw en ik voelden ons de koning te rijk en wilden snel inburgeren. Ons schoolhuis was tevens personeelskamer. Hier werd vergaderd met o.a. de oudercommissie, hier hing de schooltelefoon en als de schoolpsycholoog kwam, sprak hij met de ouders en het kind in ons huis. Complimenten voor mijn vrouw die tot ver in de jaren tachtig voor koffie en thee zorgde voor alle bezoekers. Hoe anders is dat heden ten dage, nu er op onze dorpsschool bijna tien mensen werken. Ik zie die eerste kinderen nog voor me, in gedachten weet ik nog waar ze in de oude school uit 1901 zaten."
De Broekse bazaar
"Al ruim vijftig jaar is er jaarlijks een bazaar op school en het is bizar hoeveel geld dat telkens oplevert. Het hele dorp loopt dan uit. Met het geld kon (en kan) de oudercommissie de Sint helpen cadeautjes te kopen, extra leermiddelen aanschaffen of zorgen voor mooie prijzen bij een schaatswedstrijd. Zo is er heel in het begin geïnvesteerd in vulpennen, waarmee we zo ongeveer de eerste school in de regio waren zonder kroontjespen. Maar ook werd er geld gespendeerd aan een diaprojector, een filmprojector of een videorecorder. Toen er nog geen kopieerapparaat was en ik de ouders uitnodigde voor een rapportavond, schreef ik een tekst op het bord. Tijdens de schrijfles liet ik de kinderen dat enkele keren zo keurig mogelijk overschrijven waarmee ik voldoende briefjes had om de ouders uit te nodigen. De schoolreisjes met de hele school vond ik prachtig, maar ook ontzettend spannend. De verantwoordelijkheid voor al die kinderen drukte zwaar op mijn schouders. Als we de bus instapten om naar de dierentuin en later op de dag naar de speeltuin te rijden, had ik die ochtend geen hap door mijn keel kunnen krijgen."
Een nieuwe school
"De oude school werd na 75 jaar afgebroken waarna we in 1976 een semi-permanent gebouw kregen. Met de komst van de basisschool mochten we in 1986 ook kleuters verwelkomen. In 1989 gingen we van de houten school naar een heuse stenen school, die feestelijk geopend werd door staatssecretaris G. Leijenhorst, een politieke vriend van toenmalig burgemeester Boender. Een feestelijke dag, want het gaf ons allemaal het gevoel dat de school voor eeuwig kon blijven bestaan. Enkele jaren nadien verzocht de burgemeester mij tevens leiding te gaan geven aan de J. Henri Dunantschool in Wijk en Aalburg. Een zware klus, die uiteindelijk leidde tot de terugkeer van rust en structuur. Mijn laatste schooljaar was ik nog 'slechts' directeur van de Broekse school wat voor mij een rustig toeleven was naar mijn vut. Een fantastisch afscheid volgde en al snel rook men dat de meester tijd over had. In meerdere besturen heb ik me nuttig kunnen maken: speciaal onderwijs Waalwijk, Philadelphia voor de gehandicapte medemens, zorgcentrum Wijkestein, Huize Vincentius voor mensen met een beperking, kerkenraad enz. De koningin heeft me voor al dat werk, dat ik alleen kon doen dankzij mijn vrouw die het thuisfront leidde, een glimmend lintje gegeven."
"Ons gezin werd in 1967 verblijd met zoon Jan die na de 'universiteit van Broek' doorstroomde naar het Willem van Oranje College in Waalwijk. Daar werd hij later leraar en is thans adjunct-directeur. Onze dochter Grada werd in 1970 geboren en al snel bleek dat ze in haar ontwikkeling achter bleef. Ze is het weekend thuis en door de week is ze in haar tweede thuis op Vincentius te Udenhout. Ze voelt zich daar prima en wij zijn blij dat ze uitstraalt dat ze gelukkig is. Nu ik meer tijd heb, kijk ik regelmatig terug op mijn leven. Ooit kwam ik hier het dorp binnen als notabel, uiteraard wel een stapje lager dan de dominee; dat was te zien aan de woning. De pastorie had drie verdiepingen en het schoolhuis twee. Mensen kwamen aan de deur voor advies, vroegen of ik een formulier met hen wilde invullen, keken op naar die meester. Menigeen spreekt me nog altijd aan met de titel van meester. Als ik naar mijn stamboom kijk en zie dat de oude Gerrit Hendrik Straver al in 1620 neerstreek in dit mooie en vooral rustgevende dorp, heb ik het gevoel dat ik al ruim vijftig jaar op de plaats ben waar mijn roots liggen."