'Ik voel me hier thuis, vrij en veilig'
vianen • Met haar 83 jaar is An Kulker de oudste die haar Volkswagen-camper met regelmatig op het evenemententerrein parkeert. De inwoonster van Leiden komt hier al jaren, en roemt de gastvrijheid van Vianen en haar inwoners. "Ik voel me hier vertrouwd, vrij en veilig en hoop hier nog heel vaak te komen."
Met de camper erop uit trekken, dat is toch een beetje het leven van een vrijbuiter. Zo voelt An Kulk zich ook. Vanaf haar twintigste kan ze zich geen andere vakantie herinneren dan bivakkeren in een tent, ergens op een camping in het binnen- of het buitenland.
"Met mijn man Kees heb ik ook altijd gekampeerd", vertelt An. "Hij had zelf geen rijbewijs. Dat maakte niet uit, want autorijden is een van mijn hobby's. Vijfentwintig jaar geleden kochten we onze eerste camper, een oranje Volkswagen-bus, met de reserveband aan de voorkant. Kees was meubelmaker. Hij heeft wat aanpassingen gedaan om de ruimte optimaal te benutten en het wat gerieflijker te maken. Nadat hij met pensioen was gegaan vertrokken we in mei en juni. Tijdens de bouwvakvakantie bleven we thuis en in augustus gingen we weer. Telkens een week of zes."
Vrije leventje
Na de dood van haar man, 3,5 jaar geleden, bleef An Kulk dat vrije leventje voortzetten, zij het nu van april tot september. "Acht jaar geleden kwamen we voor het eerst in Vianen en sindsdien is dat stadje ons blijven trekken. Nu ik alleen ben ga ik niet meer naar het buitenland maar alleen nog naar Vianen. Ik sta altijd op het evenemententerrein, en er zijn veel mensen die me kennen. Als ze langslopen, of de hond uitlaten, zwaaien ze naar me. Mijn beste vriend is Jan Snelder. Die komt elke middag even buurten en loopt 's avonds tegen 23.00 uur even langs om me welterusten te zeggen. Ook zijn er mensen die groente, een potje jam of een puzzelboekje komen brengen."
Vianen heeft An Kulk veel te bieden. Ze wandelt veel, doet haar boodschappen, gaat naar de bibliotheek om een krantje of een tijdschrift te lezen, en gaat regelmatig naar de prachtige Grote Kerk. "Ik doe drie vrijdagen per maand vrijwilligerswerk in Leiden, in een tehuis voor mensen met een verstandelijke beperking. Sinds vorig jaar doe ik dat op maandagmiddag ook in Hof van Batenstein; dan help ik met het opruimen van de kopjes en de glazen. En als er spelletjes worden gedaan ben ik er bij het sjoelen om te tellen en de stand bij te houden."
"Kees had het naar zijn zin in Vianen. Ik voel me hier vertrouwd, vrij en veilig en hoop hier nog heel vaak te komen."
Peter Verbeek