'Mijn vakantie bestaat uit afzien'
vianen • Ze heeft het toch maar weer mooi voor elkaar, Annie van Rossum. Begin juni liep de 62-jarige ultraloopster in Zuid-Italië, met overdag temperaturen rond 30 graden, in zes dagen meer dan 300 kilometer.
Annie van Rossum is een bekende verschijning in het Vianense straatbeeld. In haar sportieve outfit, altijd met een zweetband over het voorhoofd, tekent ze enkele keren per week voor een duurloop. Gezien haar slakkentempo zou je niet zeggen dat ze tot grote prestaties in staat is. Voor afstanden van minder dan 10 kilometer hoef je bij haar niet aan te komen. Maar halve en hele marathons, 50 kilometer of duurlopen van zes of acht dagen zijn haar passie.
In 1993 switchte Annie, voorheen actief met de Indonesische verdedigingskunst pencak silat, naar de loopsport. Ze begon te trainen voor de 10 kilometer en bouwde dat geleidelijk uit naar langere afstanden. Vijf jaar later liep ze in New York haar eerste marathon, en inmiddels staan er een stuk of twintig op haar palmares. In 2007 deed ze in het Amsterdamse Bos voor de eerste keer mee aan een loop over 50 kilometer.
Grensverleggend
"Daarna begon ik die lange afstanden écht leuk te vinden", meldt Annie van Rossum. "Het werden grensverleggende uitdagingen, en vanaf toen zijn marathons voor mij trainingen voor die ultralopen." Van een 12 uursloop –in 2009 deed ze dat voor het eerst- ligt ze al lang niet meer wakker.
Een opsomming: 2010: 24 uursloop in Steenbergen; 2011: Tsjechië: 48 uursloop; 2012: Antibes (Zuid-Frankrijk): 72 uursloop; 2013 en 2014: Pantano (Italië): 144 uursloop. Absoluut hoogtepunt was vorig jaar haar deelname aan de 192 uursloop (acht dagen) in Monaco. "Toen heb ik een afstand van 455,8 kilometer afgelegd. Ik doe er elk jaar één, dat is meteen mijn vakantie. Het is afzien, maar ik vind het heerlijk. Er zijn ook ultralopen van tien dagen. Volgend jaar worden ze gehouden in Brazilië, Zuid-Afrika en New York. Aan een van die drie ga ik meedoen, vermoedelijk in New York."
Doelstelling van Annie's laatste inspanning was om in elk geval 300 kilometer af te leggen. Ondanks de hoge temperaturen en een ondergrond van grind, puinsteen, gemetselde natuursteen, bakstenen en een klein stukje asfalt kreeg ze dat nét voor elkaar. "Ik was blij dat het erop zat."
Peter Verbeek