Cafetaria Piet Versteeg verwerkt tweede overval in drie jaar tijd
Kalm blijven en geld meegeven
vianen • "Om drieëntwintig uur, negenenvijftig minuten en achtenveertig seconden." Met onderkoeld cynisme vertelt snackbareigenaar Piet Moring hoe laat de overvaller voor de kassa stond: woensdagavond luttele seconden voor sluitingstijd.
Piet Moring (55) was in september 2013 ook al de Sjaak. Ook toen zat hij op het beslissende moment op de eerste verdieping van de cafetaria waar hij samen met zijn vrouw woont. Anders dan nu was hij er op tijd bij. Hij stoof de trap af en aarzelde geen seconde, ook al hadden de toen twee overvallers een luchtdrukpistool bij zich. Binnen de kortste keren mepte hij het tweetal zijn zaak uit.
"Ik zag dat ze bang waren, en dan ben je van mij." Even later werden ze door de politie opgepakt. Woensdag was hij dus net te laat. "Ik kwam beneden en toen was hij al vertrokken. Het heeft al met al nog geen minuut geduurd."
Bloemetje van de buurman
Donderdagmiddag zit Moring vastgetekend aan zijn mobieltje om alle reacties op social media af te struinen. "Kijk", zegt hij terwijl hij zijn smartphone toont in het felle zonlicht. De oproep van de politie aan getuigen om zich te melden. Er wordt gezocht: een jongeman, relatief klein van postuur, met donkere kleding, het uiterlijk vermoedelijk Noord-Afrikaans. Ondertussen meldt buurman André zich op het terras om te vragen hoe het ermee gaat. "Nog bedankt hè", zegt Piet. André meldde zich dezelfde ochtend attent met een bloemetje om zijn ondernemer-buurman een hart onder de riem te steken.
Zijn collega die oog in oog met het vuurwapen van de overvaller stond, was goed door Piet geïnstrueerd. "Kalm blijven, meewerken en meteen alles uit de kassa meegeven. Waarom zou je de held uithangen? Die paar rotcenten zijn niks waard vergeleken bij een mensenleven."
Donderdagavond hervatte zijn collega alweer haar werkzaamheden tussen de patat en frikadellen. Het gaat goed met haar. Piet: "Haar vader is net opgenomen in het ziekenhuis en daar heeft ze denk ik meer moeite mee dan met de overval. Op het moment van de overval was haar hond eenmalig in de snackbar. Ze was wel even angstig dat dat beest voor z'n flikker geschoten zou worden. Ze houdt zich goed en heeft slachtofferhulp, maar het kan er natuurlijk later allemaal nog uit komen. Voor mij geldt: geld is maar geld. Het belangrijkste is dat het personeel zich veilig kan voelen. Voor haar is het klote."
Boos en opgefokt
Piet lijkt niet zo snel van zijn stuk te krijgen, de nuchtere manier waarop hij zijn verhaal doet. Maar schijn bedriegt. "Natuurlijk ben ik boos en opgefokt, maar je moet rust blijven uitstralen voor de collega's. Bovendien ben ik een dagje ouder en heb ik alles al een keer meegemaakt." Voor de eerste overval in 2013 zetten onverlaten de snackbar op stelten en deden Piet en zijn vrouw aangifte van mishandeling. "Ik ben niet bang uitgevallen, maar toen dachten mijn vrouw en ik: dit is het einde."
De cafetariahouder zit al sinds 1987 in de Hoeufftlaan. Toen nam hij de snackbar over van Piet Versteeg. De naam werd tussentijds kort veranderd in Smulwereld en Kwalitaria, maar intussen prijkt de naam van de oprichter weer op de gevel. "Klanten denken dat ik Piet Versteeg ben. Dat is toch nog de beste naam."
André van der Vlerk